He allemaal,

Een update vanuit Lombok over mjn tijd in Indonesie tot dusver!

Op 1 oktober ben ik van Singapore naar Jakarta gevlogen en vervolgens meteen door naar Yogyakarta (midden-Java). Het eiland Java is ongeveer drie keer zo groot als Nederland en een van de grootste van Indonesie. De hoofdstad Jakarta heb ik overgeslagen omdat deze bekend staat als vies en weinig bijzonder qua bezienswaardigheden. In Yogya kom ik laat aan en doe ik die dag nog weinig.

Een goede nachtrust verder is het tijd om de stad te verkennen, ik loop wat rond en bezoek het sultan paleis (waar de sultan nog woont), een straat waar alle kraampjes staan opgesteld en een winkelcentrum.Het leven op straat is hier nog authentiek. Er rijden overal becak's (fietstaxi) en af en toe komt er een versierde optocht voobij. In de avond boek ik met een argentijnse Jongen uit het hostel een sunrise tour naar de borobudur en de pramaban. Met name de borobudur is een van de belangijkste bezienswaardigheden van Indonesie.

De tour start om 4 uur in de ochtend. We worden als eerste naar Punthuk Setumbu gebracht, een berg met uitzicht op de zonsopgang bij de borobudur. Over het land ligt nog een mooie nevellaag en de zonsopgang is hier heel mooi. We gaan vervolgens richting borobudur, deze kun je het beste heel vroeg bezoeke vanwege de hitte en vanwege het feit dat midden op de dag iedereen met je op de foto wil. Aan de laatste kan ik nog steeds niet gewend raken... sta je bij een prachtig tempelcomplex, staan ze foto's van westerlingen te maken ipv het tempelcomplex.
Het tempelcomplex zelf is heel mooi, overal oude muurtekeningen, boeddha's, afgebroken/afgebrokkelde stenen beelden en stoepa's! Deze laatste staan helemaal bovenop. Volgens traditie lopen we met de klok mee elke laag omhoog en bekijken de verschillende tekeningen en beelden.
Na de borobudur rijiden we door naar de pramaban, een hindoeistisch tempelcomplex. De tempels zijn wel mooi maar we gaan er ook wel snel doorheen. Het is er met name heel warm. We gaan met het busje terug naar Yogya en nemen snel een duik in het water bij het zwembad.

Het leven op Java is trouwens heel goedkoop. MIjn hostel hier kost 6,5 euro per nacht, daarvoor heb je een bed, een kluis, schone handdoek, zwembad en ontbijt is inclusief!

Dezelfde avond heb ik een nachttrein geboekt naar Malang. Aangezien ik om half 4 uit bed ben gekomn leek mij dit wel handig (dan slaap ik ook een keer in de nachttrein). Ik kom op het station een paar andere Nederlanders tegen en met hen reis ik af naar Malang. In de nachttrein krijg ik een paar uurtjes slaap. Volgensmij zijn ze vergeten de tv en lichten uit te doen dus dat hielp niet echt mee. Om 8 uur sta ik op het station van Malang en loop ik richting hostel. Hier ontmoet ik de Nederlandse eigenaresse die me meer vertelt over het leven in Malang, Indonesie en alle gewoonten (interessant!). Ze geeft me wat tips mee en ik ga de stad maar even in. Eerst naar de Bird market, waar meer wordt verkocht dan vogels. Er zijn kline uilen, apen, kuikens in allerlei kleuren etc, allemaal in kleine kooien. Ook allerlei tropische volgens die hier in de natuur voorkomen maar die je niet meer ziet rondvliegen, simpelweg omdat alle vogels gevangen worden (valt geld mee te verdienen).

Ik ga vervolgens op zoek naar Toko Oen, het oudste restaurant in town, ooit opgericht door de Nederanders. Ik moet goed zoeken. Als je mensen de weg vraagt gaat dat met veel handgebaren (engels wordt hier nauwelijks gesproken). Ook wordt ik vaak aangesproken met he miss of he mister (ze kennen het verschil hier niet). Het restaurant heeft een volledig Nederlandse kaart, ook nederlands geschreven. Grappig om te zien. In neem een ouderwetse huzarensalade en relax even met een boekje in de relaxte lage stoelen (het doet allemaal nog erg authentiek aan). In de avond eet ik wat bij het hostel en spreek wat andere backpackers.
Ook de volgende dag loop ik wat rond in Malang, laat mijn was doen (1,5 kilo voor nog geen euro), bezoek de boulevard waar allemaal oude ' Nederlande' huizen staan en eet ik wat met Simon met wie ik de volgende dag een tour ga doen. Beter gezegd 's nachts, want om 12 uur worden we opgehaald.

Samen met Belg John en Oostenrijker Simon begin ik aan een tour waarbij we twee vulkanen zullen bezoeken: de Bromo en de Ijen vulkaan. Voordat we beginnen met de beklimming van de Bromo gaan we eerst naar een uitzichtpunt voor de zonsopgang. Onze privechauffeur Woody rijdt ons naar de voet van een berg waar we overstappen op een 4x4. Deze brengt ons naar de top waar het heel koud is. We moeten even wachten totdat we wat kunnen zien maar wanneer de zon opkomt hebben we het mooiste uitzicht op een vulkaanplateau waar onder meer de Bromo op ligt. Het viewpoint is overladen met andere Nederlandse toeristen (niet normaal) en het is dringen voor een plekje maar het uitzicht is het helemaal waard! Na een half uur zonsopgang bekijken lopen we weer naar de 4x4 die ons naar de bromovulkaan rijdt. Hier kopen we een stofdoekje voor ons mond (het zand stuift) en beginnen aan de klim. Het eerste stuk is zwaar vanwege het mulle zand en het zuurstofgehalte in de lucht, maar na een half uur zijn we al aangekomen bij de stijle trap die ons tot de kraterrand brengt. Op de vulkaan heb je een mooi uitzicht over de krater (waar de dampen nog uitkomen) en het hele gebied dat een afwisseld landschap kent. We lopen rond op de kraterwand, genieten van de uitzicht en de nieuwe omgeving en lopen schuin over de vulkaan naar beneden. Door het zachte vulkaanzand en de stijle helling zijn we rennend snel weer onderaan. De jeep brent ons weer naar Woody die al met een ontbijtje staat te wachten (het is inmiddels 9 uur). We doen de korte broek weer aan en stappen de auto in richting het dorpje Jember aan de voet van de Ijen. Onderweg stoppen we een aantal keer voor om wat te bekijken, o.a.: koffieplantages en de civetkat, het bewerken van rijstvelden met buffels, kruidnagel en rubber bomen en velden vol suiker.
In de middag komen we aan in het rustige dorpje waar we een waterval en de koffiefabriek van de Arabica koffie bezoeken. De fabriek is eigenlijk gesloten maar een local die er werkt leidt ons rond. Vervolgens nodigt hij ons uit in zijn huis waar we een kopje eerste klas arabica koffie drinen met zijn gezin. Leuk om het familie leven te zien en ook de woonomgeving etc. De mensen leven hier met heel weinig maar zijn zo vrolijk, vriendelijk en gul. Terug bij onze homestay nemen we een douche en dan staat het eten al klaar. Na de maaltijd gaan we al snel naar bed want vannacht vertrekken we om 1 uur voor de klim van de Ijen vulkaan. We moeten op tijd beginnen om het Blue Fire te zien dat maar bij 2 vulkanen ter wereld voorkomt, dit vuur is namelijk na 5 uur niet meer te zien. De klim van de Ijen is heel stijl. We lopen in een goed tempo omhoog. Het is ongeveer drie kilometer sterk klimmen voordat we bij de kraterrand zijn. In de krater dalen we vervolgens over de stenen nog een kilometer af om het blue fire te zien. Het laatste stuk lopen we met maskers op tegen de sterke zwaveldampen. Het blauwe vuur is bijzonder om te zien (moeilijk op de foto te zetten). Hier diep in de krater zijn ook indonesiers aan het werk. Zij hakken zwavel uit de vulkaan. Waar wij een masker ophebben met filters om de lucht te zuiveren en onze ogen soms dicht moeten knijpen bij de dampen werken zij met slecht een lapje stof voor hun mond. Niet normaal want met 2 filters op mijn maskers sta ik hier nog steeds te hoesten. De mannen verzamelen ongeveer 90 tot 100 kilo zwavel en klimmen vervolgens de krater en dan is het nog een lange weg naar beneden. We laten ons vertellen dat elke kilo zwavel 900 roepias oplevert, en 1 euro is 15.500 roepia's dus reken maar uit dat deze mannen het heel zwaar hebben. De zwavel wordt dan ook nog eens gebruikt voor cosmetica en make-up, 2 industrieen waar heel veel geld in omgaat. Als de mannen een goede dag hebben doen ze de klim en afdaling 2 keer. Ze verdienen dan een keer zoveel als iemand anders in het dorp (normaal salaris op java is 50.000 roepia per dag). Voor ons is een keer al zwaar genoeg (en dat zonder 90 kilo op de rug). Met dat besef lopen we weer verder. Onderweg vraagt een werker om mijn zaklamp, deze is helaas niet van mij. We stoppen nog een tijdje bij de kraterrand waar met de opkomst van de zon het blauwe kratermeer steeds beter zichtbaar wordt, een mooi uitzicht ondanks dat het vandaag niet heel helder is.

We lopen weer terug naar beneden waar Woody wederom klaarstaat met ontbijt. Weer in de auto en door naar de haven waar we de boot naar Bali nemen. We zeggen Woody gedag, die ons twee dagen (nachten) lang heeft rondgereden en ons veel heeft laten zien. Na een mooie tour is het tijd voor wat ontspanning in Bali .John besluit met mij mee te gaan naar Pemuteran, een plaats in het westen van Bali, dichtbij de haven. Het eerste wat we hier doen is bijslapen! Na twee nachten met enkele uren slaap hoog tijd voor ;). Aan het eind van de middag neem ik nog een frisse duik in het zwembad en zorg dat de was weer wordt gedaan (alles zit onder het zand ;) ). In de avond eet ik met een paar jongens uit Delft.

De volgende dag boeken John en ik een snorkeltripje naar het eilandje Menjangan met als enige bewoners, je raadt het nooit: herten! Ooit herten op het strand gezien, ik stond er raar van te kijken. We snorkelen op twee vershillende plekken, worden kletsnat op de boot en lopen even rond op het eiland. Heerlijk bijkomen na de nachtelijke vulkaanwandelingen.

Next day tijd voor de volgende bestemming: Singaraja/Lovina, in het noorden van Bali. Je komt hier door de hoofdweg over het eiland te volgen, dit kun je prima doen in de lokale busje (zonder deur). Voor 2 euro zit je een uur in de Bemo (de oude rode busjes) Ik ben nog steeds met John met wie ik een bungalow huur. Die dag huren we een scooter voor 3,5 euro en gooien deze vol met wat flesjes benzine die je overal langs de weg kunt kopen voor 60 cent per anderhalve liter. Aan deze prijzen kan ik wel wennen. We gaan naar de eerste Git Git waterval (40 meter hoog).

De volgende dag rijden we met de scooter naar Mayong. Een klein dorpje in de bergen waar we trekking doen met een gids. Met een Nederlands stel en een gezin uit Australie lopen we door de rijstvelden en cacaoplantages. Onderweg krijgen we veel uitleg van onze gids Puta,over de rijst, cacao en het hindoeistische geloof op bali (veel offeren). Na de wandeling wacht er een goede lunch bij hem thuis. In de middag gaan John en ik weer naar een paar watervallen. We nemen een duik in het koude water en toeren weer terug richting Lovina. Het verkeer op bali is behoorlik druk, inhalen en ingehaald worden zeg maar en wanneer het maar kan: claxoneren! Er rijden overal tientallen scooters om je heen met soms wel 5 mensen op 1 scooter (inclusief slapende kinderen in wikkeldoeken). Toch gaat het rijden ons hier wel goed af. Zolang je de toeter maar gebruikt weet iedereen dat jij ook op de weg bent ;)

De volgende dag neem ik een shuttlebus naar Ubud, het culturele hart van Bali. John gaat richting Gili's dus in de ochtend nemen wij afscheid. Na 3 uur bergweggetjes komt iedereen wat wagenziek uit de bus in Ubud aan. In ga op zoek naar mijn hotel en neem uiteindelik even een taxi (toch wel ver lopen). Bij het hostel checken net twee engelsen en een begisch meisje in. Ideaal, samen gaan we meteen lekker op pad. Na een lunch gaan we naar de markt voor wat souvenirs en in de namiddag doen we een wandeling bij een tempel waar net een groot offerritueel is begonnen. Allemaal vrouwen met grote fruitmanden op hun hood en mannen die muziek maken. Het hindoeisme is weer heel wat anders dan het boeddhisme in de andere landen.

De volgende dag willen we met vier meiden wat dingen in de omgeving bezoeken. Omdat een van de engelse meiden ziek is gaan zij in de ochtend niet meer mee. Met Zoe (Canadees) ga ik nog wel omdat onze chauffeur ons de hele dag voor een leuke prijsje rond wil rijden. We bezoeken een art gallery (er zitten hier heel veel kunstenaars), Celuk (een stadje waar zilver wordt gemaakt, de rijstterassen rondom Ubud en 3 tempels. Heel veel gezien in een dag dus.

13 oktober. Dag begonnen met nog een bezoekje aan de markt met wat meiden uit het Hostel en Monkey Forrest: een bos waar zo'n 600 makaken vrij rondlopen en erg dichtbij kunnen komen. Alles wat voor het grijpen is even afdoen (sieraden, zonnebril etc) en je laten omgeven door apen. Mensen die bananen bij zich hebben worden af en toe besprongen. De apen zjin brutaal genoeg om ze af te pakken. Na een uurtje tussen de apen lunchen we even en gaan terug naar het hostel. Hier ontmoet ik twee Nederlande meiden (Kristel en Marlou). Met hen bezoek ik een van de vele spa's in Ubud voor een Balinese massage. Voor 4 euro wordt je een uur lang gemasseerd. Een nieuwe ervaring voor mij, maar weer een goede. Het uur was zo voorbij. In de avond eet ik wat met de Nederlandse meiden en spreek af met hen naar de Gili's te gaan.

De volgende dag is de laatste volle dag in Ubud. In de ochtend maak ik een wandeling die in de Lonely planet staat beschreven, langs allerlei rijstvelden. Af en toe stap ik wat van de route af omdat er in een rijstveld wordt geoogst (even kijken) of net rijst in de grond wordt gezet. Ik kom een groep Nederlandse tegen die een georganiseerde tour hebben geboekt, zij verbazen zich dat ik hier zo loop, ik verbaas me dat zij 20 euro betalen voor een wandeling met gids terwij je dit juist prima zelf kan doen...
Bij een groot rijstterras terug op de weg naar Ubud leidt een dove local jongen mij wat rond en probeert hij uit te leggen wat ze hier aan het doen zijn.

In de middag bezoek ik per scooter samen met een zweeds meisje nog een keer de rijstterras van Tegallalang voor het prachtige uitzicht hier. 's avonds even eten met de Nederlandse meiden en onze boot naar de Gili's boeken, prachitge eilanden voor de kust van lombok. Na goed afdingen kunnen we de volgende dag naar Gili Trawangan. Over onze tijd hier zal ik meer vertellen in het volgende verslag!

Tot snel! x