Vietnam, Zuid-Korea en een onverwacht dagje in China

Vanuit Overdinkel is het tijd voor een laatste update van mijn reis. Het is alweer een tijd geleden dat ik een verslag heb geschreven maar voor mij is de laatste maand echt voorbij gevlogen. Ik ga het verhaal weer oppikken waar ik gebleven was: bij de aankomst in Vietnam.

In vietnam ben ik geland in Da Nang, in het midden van Vietnam. In het hostel maak ik in mijn dorm al snel kennis met de Enthousiaste amerikaan Eric en de Poolse Lucask. Zij zijn allebei al lange tijd in Vietnam om Engelse lessen te verzorgen en kunnen mij zodoende veel vertellen over het land. Omdat er in het moderne Da Nang niet superveel te doen is gaan we de volgende middag per local bus naar Hoi An. Dit is al een hele ervaring op zich: een claxon met deuntje die elke 10 sec afgaat, schreeuwende Vietnamezen en een wegdek dat veel te wensen overlaat. Achterin de bus worden we om de haverklap gelanceerd in onze stoelen.
Aangekomen in Hoi An worden we opgepikt door een shuttle van ons hotel waar we de tassen achterlaten. Het hotel zit op loopafstand van het oude centrum van de stad waar we de avond doorbrengen. Hoi an is een authentiek stadje en vooral bij avondlicht is het prachtig. Overal hangen lampionnen die een sfeervolle indruk achterlaten. Bij een van de terrasjes aan de kant van het water nemen we plaats en met bierprijzen van 11 cent en een wijntje voor een euro wordt het een gezellige avond.

De volgende dag krijg ik om 8 uur al een bericht van Jolein, een studiegenoot uit Maastricht. Zij is ook aan het backpacken in Azie en met haar heb ik afgesproken in Hoi an om samen verder te reizen. Om 8 uur zit ze in de ontbijtzaal van het hotel dus ik daarna snel bed om naar beneden te gaan en bij te kletsen. Ze is samen met haar reisgenoot Andy met de nachtbus aangekomen. Omdat het een beetje regent die ochtend doen we rustig aan en als het droog is gaan Eric, Andy, Jolein en ik de stad verkennnen. Hoi an is nog lekker authentiek met kromme straatjes, gele huizen met luikjes en vele kraampjes met souvenirs.We lopen die dag wat rond en het is vooral bijkletsen, terrasjes pakken en hier en daar een souvenir kopen.
De volgende dag gaan we, nog steeds met z'n vieren, op de fiets naar het strand van Hoi An. Een ruwe zee, goede ligbedjes en de hele dag zon, pirma dagje! In de middag gaat Eric met de bus richting zuiden dus we nemen afscheid van hem. Met Andy en Jolein ben ik 's avonds weer naar het gezellige centrum van Hoi an geweest.

De volgende dag nemen we de bus naar Hue: de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam.
Hier bezoeken we met z'n drieen het citadel (de keizerlijke stad) en een van de tombes buiten de stad. In Hue boeken Jolein en ik ook twee tours voor de volgende dagen. Een naar de DMZ zone en een naar Phong Nha Ke Bang national park.
De DMZ zone (demilitarised zone) was in de oorlog de grens tussen Noord en Zuid Vietnam. De tour is redelijk tourisch en brengt je langs enkele bezienswaardigheden uit die tijd met voor ons als hoogtepunt de Vinc Moc Tunnels. In dit 3 verdiepingen tunnelsysteem schuilden in de oorlog zo'n 800 mensen. Onvoorstelbaar als je kijkt hoe klein, laag en primitief de tunnels zijn. En dat te bedenken dat de mensen bij gevaar dagenlang ondergedoken zaten. De tunnels waren wel effectief want van het volk dat hier ondergedoken zat, is in de oorlog niemand omgekomen door oorlogsgeweld boven de grond.
De volgende dag gaan Jolein en ik naar het Phong Nha National park waar we door de grootste kalksteengrotten ter wereld gevaren worden. In de middag worden we afgezet bij een hostel vanwaar we die avond een nachtbus zullen nemen naar Ninh Binh. De nachtbus is echter te laat doordat die kapot is (tenministe dat is wat we te horen krijgen). Na een paar potjes pool en een cocktail kunnen we om half 12 vertrekken. De nachtbus komt om 7 uur aan in Ninh Binh maar rijdt hier dwars door heen. Jolein en ik gaan al snel naar de chauffeur die aangeeft niet te willen stoppen naar Hanoi. Van andere backpackers krijgen we te horen dat er wel meer niet klopte aan de bus (zo was die helemaal niet kapot gisteravond maar stonden ze stil op het politiebureau). Uiteindelijk komen we twee uur later in Hanoi aan waar we na wat protest de helft van ons geld van de busreis terugkrijgen.

In Hanoi brengen we een dag door in Old Quarter, het oude centrum van de stad. Dit is nog heerlijk authentiek met kromme straatjes, veel street food en mensen die overal wel iets verkopen. Elke straat in dit gedeelte is overigens vernoemd naar het beroep wat er uitfgeoefend wordt of het artikel dat er gekocht kan worden, zo is er een straat waar alleen leer wordt verkocht, een straat waar alle schoenmakers werken etc. Grappig om te zien.

De volgende dag gaan we met de local bus alsnog naar Ninh Binh. Dit gaat er iets anders aan toe dan de bus in Nederland want hier vertrekt de bus pas wanneer deze helemaal vol zit. Het duurt dus even voordat we kunnen vertrekken maar we worden vermaakt met de dvd van de lokale volkszanger die jawel, weer op vol volume staat. Met een toeterende buschauffeur en twee mannetjes die passagiers proberen te regelen is het een heel spektakel (op dat moment iets minder leuk want het duurde allemaal net iets te lang).
Na een paar uur zijn we dan eindelijk in Ninh Binh waar we die dag naar Tam Coc gaan. Hier worden we op een bootje door de enorme rotsformaties en grotten gevaren. Onze kapitein is een mannetje dat roeit met z'n voeten (iets wat hier heel normaal is). De omgeving is prachtig, het wordt een beetje vergeleken met Halong Bay maar dan op het droge. Het mooie hier is ook dat het nog niet overspoeld is met toeristen dus de tocht op de boot is erg relaxt en we kijken constant alle kanten uit en zien weer nieuwe dingen.
Na een paar uur zijn we weer terug bij het beginpunt.

Die avond willen we voor de volgende dag vervoer regelen naar Cuc Phuong National Park en aansluitend vervoer naar Cat Ba island. In het minder toeristische Ninh Binh gaat dat iets moeilijker dan verwacht. We belanden uiteindelijk in een cafe waar we met de jonge manager praten. We helpen hem door een engelse les te verzorgen voor het personeel en hij helpt ons met goedkoop vervoer de volgende dag. Win win situatie ;). Leuk om een keer Engelse les te geven, al ging dit niet altijd even soepel.

De volgende dag gaan we met chauffeur naar het Cuc Phuong National park waar we een primate rescue centre bezoeken. Hier worden verschillende soorten apen (gibbons, makaken, langoeren etc) opgevangen met als uiteindelijke doel de terugkeer in de natuur. We zien vele soorten die we nog nooit gezien hebben en de apen zijn ook lekker actief.
DIe middag gaan we weer terug naar Ninh Binh waar we een local bus naar Haiphong nemen.In Haiphong blijven we een nachtje slapen en de volgende ochtend gaan we met de boot naar Cat Ba Island.
Op Cat Ba island regent het wat dus de eerste dag bezoeken we de markt en een peuterschool en een basisschool/ middelbare school. We zijn in een gedeelte waar bijna geen toeristen komen dus we worden met open armen ontvangen en meteen worden Jolein en ik (twee blonde vrouwen) omringd door kinderen. De leraren maken ondertussen zelfs foto's. Jolein en ik krijgen een mooi inkijkje in het dagelijkse leven op een school en doen gezellig mee met wat activiteiten. Op de tweede school spreken we met wat kinderen (zij spreken beter Engels dan de leraren) en komen we ook hier meer te weten over het systeem. Erg interessant.

De volgende dag (7 november) hebben we een cruise geboekt door Halong Bay: een baai met ongeveer 2000 rotsformaties in het water. In de ochtend is het weer nog goed en kunnen we op het bovendek ons vergapen aan de enorme rotsen in het water. In de middag wordt het weer slechter maar daar laten we ons niet door tegenhouden. In een kajak peddelen we in de regen tussen de rotsformaties door. Ondanks de regen is het uitzicht fantastisch en genieten we!

Onze laatste dag op Cat ba Island brengen we door op de scooter. We rijden het hele eiland over. Mooie groene omgeving met grote kalksteenrotsen.

Op 9 november gaan we met de boot en de bus richting Hanoi. Jolein en ik brengen hier nog twee dagen samen door en vullen de dagen met shoppen, eten en wat bezienswaardigheden als een oude gevangenis. Op 11 november nemen we afscheid want ik ga naar Sapa en Jolein gaat daarna al snel naar Bangkok.
Bij de touroperator wordt ik opgepikt voor de nachtbus en hier ontmoet ik de Zwitser Michael en de Duitse Jan. Bij een volgende punt maken we kennis met Melanie en Stephanie (Duits en Oostenrijks). Toeval is dat ik met hun in een groep ben ingedeeld en dat we de volgende drie dagen ook met elkaar doorbrengen, dat is gezellig.
De eerste dag in sapa huren we in de ochtend met deze groep van 5 een paar scooters en gaan de bergen in. In sapa is het bijna altijd mistig (mist/wolken) maar we hebben deze ochtend geluk dat het overwegend zonnig is! Tijd om meer te zien dus. De weg door de bergen is fantastisch en op de scooter voel je je helemaal vrij. We stoppen onderweg bij een grote waterval en een paar keer om de mooie uitzichten even te bekijken.
Die middag doen we een korte trekking van een paar uur met onze gids Chew. Verder zit er nog een Nederlands meisje Kaja in onze groep en 3 Polen. De trekking van deze middag gaat naar Cat Cat village. Onderweg is het nog behoorlijk toeristisch, overal souvenirs en mensen in traditionele kleren die met ons meelopen om ons wat te verkopen. Na de trekking gaan we met zn zessen (Kaja is inmiddels aangesloten) nog even Sapa in en drinken wat Gluhwein (het is koud in Sapa ;) ).

Na een nachtje in het hotel is het tijd voor een lange trekking en een Homestay. We beginnen aan een lange wandeling die vooral naar beneden gaat. Nu denkt iedereen dat dit makkelijk is maar dat is helaas niet waar. De hele weg is bedekt met modder dus binnen no time is de groep voorzien van bamboestokken die ons overeind moeten houden (natuurlijk ga ik nog wel een keer onderuit; een trekking is naar mijn mening niet meer zwaar genoeg als je niet minstens een keer onderuit gaat). De wandeling gaat door het prachtige berglandschap van Sapa maar door de dikke mist is hier helaas weinig van te zien. Geeft ons wel de mogelijkheid om ons te concentreren op waar we lopen ;).
Na een goede lunch is het nog een paar uur lopen en we komen eigenlijk al sneller dan verwacht bij onze homestay aan. Tijd voor een warme douche. Onze slaapplek is primitief (precies zoals een homestay hier hoort te zijn ;) ). Met de hele groep doen we nog een drankje in het dorpje en krijgen we vervolgens een lekkere lokale maaltijd bij onze homestay.

Tussen een snurkende Pool, een krolse kat, een nestje jonge honden en kraaiende hanen heeft niemand echt veel geslapen. Het hoort erbij laten we maar zeggen. We beginnen deze dag weer met een wandeling door de modder, dit keer bergop. Het is nog galdder dan gister, iedereen loopt hand in hand met de mensen van de hmong stam die met ons meelopen. De mensen van de stam lopen hier zo gemakkelijk rond dat we onszelf staan uit te lachen (gelukkig geen filmmateriaal van onze verrichtingen hier). Natuurlijk gaan een paar van ons nog wel een keer onderuit maar daar kunnen we gelukkig gewoon om lachen. Na een lunch worden we opgepikt door een busje en worden we in Sapa afgezet. Hier kunnen we bij het hotel nog even douchen zodat we fris de stad in kunnen. Met onze groep van zes gaan we nog ergens wat drinken en nemen later allemaal een massage. Die avond is het alweer tijd voor de nachtbus terug naar Hanoi. Met deze groep echt een leuke tijd gehad in Sapa!

Na de nachtbus blijven alleen Jan en ik nog in Hanoi. De rest reist de volgende ochtend al door naar de volgende bestemming. Met Jan breng ik de laatste twee dagen nog door in Hanoi. We moeten allebei aardig wat dingen regelen, we shoppen wat, en bezoeken de temple of literature. Bij een cafe in de straat van ons hotel sluiten ook wij een leuke tijd samen af. Die nacht heb ik een vlucht naar Seoul waar ik de volgende ochtend aankom.

Bij aankomst in Seoul moet ik weer even wennen aan de kou. Alles is hier ook behoorlijk strak geregeld dus na een busritje ben ik al snel bij het hostel in Hongdae. Ik heb hier afgesproken met Kees en Ties die ik op mijn vlucht van Amsterdam naar Dubai heb leren kennen. Zij hebben voor de gelegenheid ook dit hostel geboekt omdat de locatie wat beter is om wat dingen te bezoeken. Omdat zij pas aan het eind van de middag aankomen breng ik de dag nog even door in Seoul. Al snel ontmoet ik twee Fillipijnse meiden die net als ik de paleizen in Seoul bezoeken dus we gaan samen die kant op.
Terug bij het hostel komen Kees en Ties net na mij aan. We gaan die avond Hongdae (de uitgaanswijk van Seoul) in. Op zondag is het behoorlijk rustig dus na een gezellig avondje liggen we er redelijk op tijd in.
De volgende dag bezoeken we met z'n drieen Buckon Hanok village. Een dorpje in de stad met tradionele huizen. Vervolgens gaan we naar het War memorial museum maar dit blijkt helaas gesloten op maandag (alleen buiten de tanks, vliegtuigen en kanonnen gezien). Onze volgende stop in de Seoul tower, een toren van 237 meter met uitzicht over de enorme stad waar meer dan 20 miljoen (!) mensen wonen. In de agglomeratie wonen dus meer mensen dan in heel Nederland.

We sluiten de dag af met een tradionele koreaanse bbq. Dat houdt in dat je in het restaurant aan je tafel het vlees bereidt, dat vlees leg je op een blaadje sla, hier doe je allerlei andere dingen bij in, het blaadje sla vouw je op en prop je in een keer in je mond. Erg charmant en lekker ;). Dit alles sluit je af met een shotje Soju, een vies rijstdrankje waarvan we meerdere flesjes per maaltijd opdrinken ondanks dat we het niet lekker vinden. 'Cultuur' noemen Kees en Ties het.

De volgende dag is het tijd voor een actief momentje. Op een uurtje van Seoul ligt Bukhansan National park waar we een berg gaan beklimmen. Rotsen dit keer. Tussen de volledig in outdoor kleding en attributen gehulde Koreanen lopen wij omhoog. Na een flinke klim (vooral het laaste stukje is erg stijl) staan we op bovenop de enorme rots. Vanuit hieruit hebben we een prachtig uitzicht over Seoul, het national Park en de bergen van Korea in de verte! Even genieten en weer afdalen. Met de metro gaan we weer terug richting de stad waar we nog een laatste maaltijd samen doen. De jongens gaan daarna weer terug naar de campus en ik naar het hostel.

In het hostel is het tijd om mijn tas voor de laatste keer in te pakken. De volgende ochtend vlieg ik als eerste naar Bejing (Peking) in China. In China heb ik een lange overstap van zo'n 12 uur voordat mijn vlucht naar Amsterdam vertrekt. Omdat ik geen visa heb verwacht ik dat ik China niet inmag maar door een nieuwe regel mag ik toch het land in voor deze tijd. Ik kan dus onverwacht nog een dagje Bejing in. Daar maak ik maar even gebruik van. Ik bezoek de verboden stad, het plein van de Hemelse vrede (waar Mao Zedong nog altijd geeerd wordt) en het Olypisch park (Olypische Spelen 2008) met als hoogtepunt het Olypisch stadion het Vogelnest. Ondanks de smog in Bejing leuk om even gezien te hebben. Die nacht is het dan echt tijd voor mijn laatste vlucht van deze reis: terug naar Nederland!

Na een lange reis terug stonden op Schiphol pap, mam en Annelot al klaar in de arrival hall. Erg leuk om iedereen te zien (ook op dit nachtelijke tijdstip ;) )!

Na heel wat updates is dit dan ook het laatste verslag. Ik wil iedereen even bedanken die tijdens mijn reis heeft meegelezen. Ik vond het erg leuk om alle reacties te lezen!

Bedankt en tot snel!

the Gili's en Lombok!

Zo! Het is nog kort geleden dat ik het vorige verhaal en wat foto's heb geupload. Maar hier is alweer het vervolg over Indonesie omdat ik wat achterliep en vandaag tijd heb om bij te werken!

In mijn laatste verhaal heb ik Bali afgesloten. Volgende bestemming waren de Gili eilanden. Drie eilanden voor de kust van Lombok: Gili Trawangan (voor backpackers en een feestje), Gili Meno (voor je huwelijksreis) en Gili air (om heerlijk te relaxen). Volgensmij het meeste logische om eerst Gili Trawangan, of Gili T, te bezoeken en vervolgens bij te komen op Gili Air (geen Gili meno voor nu ;) ). Samen met Kristel en Marlou zit ik dus op 15 oktober in de boot naar de Gili's. Daar aangekomen dumpen we alle bagpacks bij een cafe en gaan Kristel en ik op pad voor accomodatie. Binnen een halfuur zijn we eruit: een spaans vrouwtje verhuurt 3 in totaal grote bungalow met veranda en buitendouche voor maar 7,5 euro p.p.p.n. Een heerlijke plekje op loopafstand van het strand (je kunt het hele eiland eigenlijk overlopen). Tas ernaartoe en bikini aan. Stranddag. Tegen het einde van de middag lopen we naar de andere kant van het eiland voor zonsondergang. Met wat achtergrondmuziek van trommels op het strand en een drankje is het een heerlijke afsluiter van een dagje in de zon.

De volgende dag zijn we iets actiever en doen een snorkeltrip langs de 3 eilanden. Wat schildpadden gezien, een scheepswrak en kilometers meegesleurd door de stroming (onder begeleiding). Tussendoor kunnen we lekker voorop de boot liggen zonnen of in de boot gaan zitten om door de glazen bodem meer van het onderwaterleven te zien. Terug op Gili T komen Kristel en Marlou een bekende tegen van Bali, die ons meebrengt naar een paar andere Nederlanders. Samen steken we het eiland weer over en zwemmen bij een mooie infinitypool van een resort (met uitzicht op zonsondergang). Het was geen probleem om bij het resort te gaan zwemmen als niet gasten, als we maar een drankje bestelden aan de bar in het zwembad. Tijdens happy hour zaten we dus mooi op de rij in het zwembad ;).
Die avond zijn we met een hele groep naar een van de vele strandtenten gegaan.

De volgende twee dagen zijn Kristel, Marlou en ik op Gili air. Hier hebben we ook twee strand/zwembaddagen gedaan, beetje rondgefietst over het eiland en gerelaxt. Weinig bijzonders over te vertellen eigenlijk. ' Gewoon ' lekker relaxt op een tropisch eiland ;)

Op 20 oktober vervolgen we onze weg naar Lombok, beginpunt Senggigi. Omdat het die dag wat regent doen we niet heel veel. We nemen een massage en kijken wat de beste deal is voor de volgende uitdaging: de beklimming van de Rinjani vulkaan, de eenahoogste vulkaan in Indonesie met 3726 meter hoog! Na wat rondkijken boeken we een tour waarin we in twee dagen naar de top van de vulkaan zullen gaan en dus ook blijven overnachten op de vulkaan. Omdat deze tour de eerste dag al op tijd begint gaan we op tijd naar bed na de nodige voorbereidingen voor de volgende dag.

Dag 1 van de Rinjani. Rond 10 uur/half 11 beginnen we na een lange autorit met de klim. Met een groep van 9 (jonge) mensen en een gids gaan we van start. Achter ons zullen ook nog porters (dragers) starten die tenten, slaapzakken en eten meenemen. Het begin van de dag is nog een grote aanloop naar het klimwerk toe. Wij denken dan dat het hier stijl is maar daar komen we later nog wel op terug. Ondanks dat is het lopen in de zon al behoorlijk zwaar. Na zo'n drie uur lopen komen we aan bij onze lunchplek, beter gezegd: een hutje op de hei. Onder primitieve en niet al te hygienische omstandigheden wordt een lunch bereid die iedereen graag aanneemt. De volgende drie uur zijn de zwaarste van de dag. Het is stijl, er is veel zand (geen pad), rotsen en boomstronken. We klauteren onze weg naar boven en vooral Marlou heeft het zwaar na een paar knieoperaties. Ik blijf bij haar en met korte pauzes klimmen we gestaag door. Onderweg komen we wat andere Nederlanders tegen die vooruit zijn op hun groep en in hetzelfde tempo lopen. Met een handje hier, een koekje daar en wat water dat overgegoten wordt in een andere fles helpt iedereen elkaar om verder te komen. Het is afzien op dit stuk maar dat maakt het ook mooi (acheraf ;) ). Rond half 5/5 uur komen we aan op de rim: een recht stuk op de vulkaan waar alle tentenkampen worden opgeslagen. Omdat onze porters nog achterlopen zullen wij nog moeten wachten op onze tenten en eten. Na een tijdje zitten we de hele groep om een kampvuur en wat later krijgen we een bord met rijst, kip en ei. Iedereen had honger dus dit gaat er goed in. Om half 8 liggen we allemaal al in bed, helemaal moe van de eerste dag. In een spijkerbroek, vest, lakenzak en slaapzak is het nog steeds behoorlijk koud maar het ergste is de wind. Deze is in jaren niet zo hard geweest en het waait zo hard dat we geen slaap kunnen vatten. De tent waait in onze ruggen en het geluid van de wind is ook niet normaal. Om 2 uur 's nachts ga ik er maar uit, omdat ik moet plassen en omdat we kort daarna toch zullen gaan starten met de tweede klim. Ons toilet (vierkante tent om een gat in de grond) heeft de wind niet overleefd dus even naar de ' WC' bij het buurkampen aan een geimproveerd ontbijt (wat crackers en warme thee).

Om kwart voor 3 komt dan het zwaarste gedeelte. De klim naar de top. Vanaf de rim op 2600 meter zullen we in de nacht op de vulkaan klimmen naar 3726 meter. Onze gids waarschuwt ons dat we waarschijnlijk maar tot de helft kunnen gaan omdat de wind in het tweede gedeelte te sterk is om uberhaupt naar de top te kunnen lopen. Dat zullen we daar gaan beoordelen. Met een lamp op ons voorhoofd gaan we van start. Marlou gaat dit stuk niet mee omdat ze te veel last heeft van haar knie. De klim naar boven moet nog stijler zijn dan gisteren dus dat is ook niet te doen.

Het eerste stuk begint meteen zwaar. Over allemaal kleine steentjes lopen we naar boven. Elke twee stappen die je hierin zet zak je er ook meteen weer twee terug. Erg demotiverend en het schiet voor geen meter op. Na een tijdje is de hele groep al uit elkaar. Onderweg zijn overal pauzerende mensen die even op adem komen en de moed vinden om door te lopen. Als we horen dat deze steentjes nog zo'n 40 min. de ondergrond zijn valt dat toch even tegen en stappen we maar door. Als het daarna maar anders wordt is de gedachte. Dat blijkt zo te zijn. Na het eerste zware stuk is het over de rand van de krater een stuk beter lopen. Zo 30 min. lopen we minder stijl en op een betere ondergrond, een verademing. Daarna moeten we de bocht op en krijgen we de wind tegen. De ondergrond wordt weer steeds zachter en dit het is nog zo'n twee uur naar de top. Kristel, ik en een Frans meisje lopen door zonder weinig anderen tegen te komen. Dan moet onze gids onverwacht terug omdat een vriend van hem ziek is. We lopen maar verder, weer van die kleine steentjes. Het Franse meisje geeft het op en draait om. Tegen die tijd komen we meer mensen tegen die van boven komen. Door de harde wind hebben ze de top niet gehaald. Op dit punt hebben we geen idee hoe ver de top nog is. Het begint wel steeds harder te waaien en de steentjes waaien zelfs in je gezicht. Alle mensen die we spreken zijn niet naar de top geweest wat Kristel ook doet besluiten om om te draaien. Ik loop dan nog steeds door. Ik heb wel het gevoel dat ik mijn tweede adem heb gevonden op dit stuk van de klim maar de wind is onvoorspelbaar en sterk. Na een paar honderd meter besluit ik om te draaien. Ik heb nog wat mensen gesproken en daarvan is niemand tot het eind gegaan. Het laatste stuk is het stijlst en de wind is hier te gevaarlijk zeggen ze. Op zo'n 3600 meter draai ik dus ook om en begin dus aan een lange afdaling. Met de wind in de rug is het op de smalle kraterwand nog steeds gevaarlijk. Ondertussen wordt het wel steeds lichter dus we kunnen genieten van een prachtig uitzicht op het kratermeer en de vulkaan in de krater. De afdaling over de kleine steentjes op het laatst is veel beter dan andersom. 2 stappenzetten is nu 4 stappen vooruit! Na 2 uur dalen en 10 keer schoenen leeghalen ben ik weer rond 8 uur weer op de Rim. Hier wacht Marlou en een deel van de groep met een ontbijtje, lekker! Ik spreek de Nederlandse jongens (waarvan 1 uit Denekamp) van de dag ervoor nog even, zij hebben de top kruipend gehaald!
Na het ontbijt is het nog een lange weg naar het beginpunt. Bij elke stap afdalen moeten we goed opletten en we gaan hierbij ook wel een paar keer onderuit. Het laatste stuk (het begin van gister) is veel langer dan gedacht. Daar was gisteren iedereen natuurlijk ook nog fris. Tussen 1 en 2 komen we eindelijk aan bij het dorpje, helemaal zwart van het vuil. Hier meteen slippers aan, wat wassen onder de kraan en nog steeds vies maar weer in het busje gaan zitten. Bestemming Kuta, Lombok. Daar aangekomen accomodatie vinden (warme douche en airco zijn een vereiste vanavond), douchen, eten en en slapen.
Trots en voldaan kijk ik nu toch wel terug de beklimming. Het was zwaar voor iedereen, maar het is ook iets wat je ook een keer in je leven moet doen!

De dag na de Rinjani. Ik slaap met Marlou en Kristel op een kamer, dit keer mag ik op de matras maar dat was niet de leukste plek vanochtend. Met spierpijn is het al nauwelijks te doen om op te staan. Van enkels tot schouders doet alles zeer. Bikini aan, scooter gehuurd (er wordt niet gelopen vandaag) en op naar de stranden van zuid-lombok. De stranden zijn hier prachtig en nog niet echt ontdekt. Het eerste strand waar we heengaan is een ovaalkleurige baai met blauwblauw water. Er is hier weinig eten te verkrijgen (nog niet volgestopt met strandtenten) dus we eten wat versgevangen vis van een visser die ze op de bbq tussen wat bamboestokjes klaarmaakt en een maiskolfje van de bbq. Lekker toch.
We touren langs de kust nog even door naar het volgende strand. Onderweg moeten we goed uitkijken voor overstekende kippen, honden en rundvee, steekt hier allemaal zo de straat over. Maar de kustweg rijdt verder prima, heel wat anders dan de overvolle straten op Java en Bali. We lopen wat over het volgende strand (niet te ver, alles doet zeer) en rijden de hele weg terug naar Kuta. Onderweg stoppen we nog even omdat een koppel backpackers dat ons eerder inhaalde in de berm is gecrashd. Omdat Kristel en Marlou allebei geneeskunde studeren/hebben gestudeerd kunnen ze nog een beetje helpen.
Rustig aan rijden we vervolgens terug naar Kuta en hebben hier een rustige avond.

Dag 2 na de Rinjani. Nog steeds overal spierpijn. Trap af en op is nog niet te doen (gelukkig geen videomateriaal ;), We doen het maar weer rustig aan en gaan vandaag met de scooter de andere kant van de kustlijn verkennen. Weer een heerlijk strand (Tanjun Aan) waarbij bij aankomst nog niemand te bekenben is. Door de zand/hobbelweg die we moesten nemen ook zeer begrijpelijk. De meeste mensen zeggen dat het over 20 jaar hier overspoeld is met toerisme dus dan zal er wel een asfaltweg naartoe zijn. Voor nu genieten we nog van de rust op ' ons' prachtige witte strand. Wat lokals proberen ons een kokosnoot aan te smeren maar omdat we zin hebben in een ananas en ze die niet hebben gaan zij op pad. Een half uur later komen ze met stuks terug die voor ons even mooi voorgesneden worden, alleen in Indonesie. Heb je iets niet, dan ga je dat toch gewoon halen. Voor 1 euro per ananas zijn wij blij en de locals blij.

In de middag rijden we wat terug en gaan nog naar een andere strand waar de zee door de tij verandering een paar honderd meter is teruggetrokken. We doen een drankje bij het resort daar en gaan terug naar Kuta.

De 25e. Nog steeds spierpijn, maar al wel wat minder en alleen nog in de benen. In de ochtend ga ik even naar het internetcafe en later zie ik Kristel en Marlou weer op het strand in Kuta zelf. Vandaag vliegen we verschillende kanten op dus we moeten weer op tijd terug om te douchen, wat te eten en naar het vliegveld te gaan. Ik vlieg door naar Kuala Lumpur en de andere gaan nog een weekje naar Bali op surfkamp. Marlou gaat daarna naar Kuala Lumpur en Kristel naar Nieuw-Zeeland. Tijd om afscheid te nemen en door te gaan dus.

Vanuit Kuala Lumpur vlieg ik een dag later weer naar Vietnam (waar ik nu ben). In mijn volgende verslag zal ik hierover updaten! Ook heb ik inmiddels mijn tickets naar huis geboekt: 20 november land ik weer op Schiphol!

Groeten uit Vietnam en tot snel!

Java en Bali

He allemaal,

Een update vanuit Lombok over mjn tijd in Indonesie tot dusver!

Op 1 oktober ben ik van Singapore naar Jakarta gevlogen en vervolgens meteen door naar Yogyakarta (midden-Java). Het eiland Java is ongeveer drie keer zo groot als Nederland en een van de grootste van Indonesie. De hoofdstad Jakarta heb ik overgeslagen omdat deze bekend staat als vies en weinig bijzonder qua bezienswaardigheden. In Yogya kom ik laat aan en doe ik die dag nog weinig.

Een goede nachtrust verder is het tijd om de stad te verkennen, ik loop wat rond en bezoek het sultan paleis (waar de sultan nog woont), een straat waar alle kraampjes staan opgesteld en een winkelcentrum.Het leven op straat is hier nog authentiek. Er rijden overal becak's (fietstaxi) en af en toe komt er een versierde optocht voobij. In de avond boek ik met een argentijnse Jongen uit het hostel een sunrise tour naar de borobudur en de pramaban. Met name de borobudur is een van de belangijkste bezienswaardigheden van Indonesie.

De tour start om 4 uur in de ochtend. We worden als eerste naar Punthuk Setumbu gebracht, een berg met uitzicht op de zonsopgang bij de borobudur. Over het land ligt nog een mooie nevellaag en de zonsopgang is hier heel mooi. We gaan vervolgens richting borobudur, deze kun je het beste heel vroeg bezoeke vanwege de hitte en vanwege het feit dat midden op de dag iedereen met je op de foto wil. Aan de laatste kan ik nog steeds niet gewend raken... sta je bij een prachtig tempelcomplex, staan ze foto's van westerlingen te maken ipv het tempelcomplex.
Het tempelcomplex zelf is heel mooi, overal oude muurtekeningen, boeddha's, afgebroken/afgebrokkelde stenen beelden en stoepa's! Deze laatste staan helemaal bovenop. Volgens traditie lopen we met de klok mee elke laag omhoog en bekijken de verschillende tekeningen en beelden.
Na de borobudur rijiden we door naar de pramaban, een hindoeistisch tempelcomplex. De tempels zijn wel mooi maar we gaan er ook wel snel doorheen. Het is er met name heel warm. We gaan met het busje terug naar Yogya en nemen snel een duik in het water bij het zwembad.

Het leven op Java is trouwens heel goedkoop. MIjn hostel hier kost 6,5 euro per nacht, daarvoor heb je een bed, een kluis, schone handdoek, zwembad en ontbijt is inclusief!

Dezelfde avond heb ik een nachttrein geboekt naar Malang. Aangezien ik om half 4 uit bed ben gekomn leek mij dit wel handig (dan slaap ik ook een keer in de nachttrein). Ik kom op het station een paar andere Nederlanders tegen en met hen reis ik af naar Malang. In de nachttrein krijg ik een paar uurtjes slaap. Volgensmij zijn ze vergeten de tv en lichten uit te doen dus dat hielp niet echt mee. Om 8 uur sta ik op het station van Malang en loop ik richting hostel. Hier ontmoet ik de Nederlandse eigenaresse die me meer vertelt over het leven in Malang, Indonesie en alle gewoonten (interessant!). Ze geeft me wat tips mee en ik ga de stad maar even in. Eerst naar de Bird market, waar meer wordt verkocht dan vogels. Er zijn kline uilen, apen, kuikens in allerlei kleuren etc, allemaal in kleine kooien. Ook allerlei tropische volgens die hier in de natuur voorkomen maar die je niet meer ziet rondvliegen, simpelweg omdat alle vogels gevangen worden (valt geld mee te verdienen).

Ik ga vervolgens op zoek naar Toko Oen, het oudste restaurant in town, ooit opgericht door de Nederanders. Ik moet goed zoeken. Als je mensen de weg vraagt gaat dat met veel handgebaren (engels wordt hier nauwelijks gesproken). Ook wordt ik vaak aangesproken met he miss of he mister (ze kennen het verschil hier niet). Het restaurant heeft een volledig Nederlandse kaart, ook nederlands geschreven. Grappig om te zien. In neem een ouderwetse huzarensalade en relax even met een boekje in de relaxte lage stoelen (het doet allemaal nog erg authentiek aan). In de avond eet ik wat bij het hostel en spreek wat andere backpackers.
Ook de volgende dag loop ik wat rond in Malang, laat mijn was doen (1,5 kilo voor nog geen euro), bezoek de boulevard waar allemaal oude ' Nederlande' huizen staan en eet ik wat met Simon met wie ik de volgende dag een tour ga doen. Beter gezegd 's nachts, want om 12 uur worden we opgehaald.

Samen met Belg John en Oostenrijker Simon begin ik aan een tour waarbij we twee vulkanen zullen bezoeken: de Bromo en de Ijen vulkaan. Voordat we beginnen met de beklimming van de Bromo gaan we eerst naar een uitzichtpunt voor de zonsopgang. Onze privechauffeur Woody rijdt ons naar de voet van een berg waar we overstappen op een 4x4. Deze brengt ons naar de top waar het heel koud is. We moeten even wachten totdat we wat kunnen zien maar wanneer de zon opkomt hebben we het mooiste uitzicht op een vulkaanplateau waar onder meer de Bromo op ligt. Het viewpoint is overladen met andere Nederlandse toeristen (niet normaal) en het is dringen voor een plekje maar het uitzicht is het helemaal waard! Na een half uur zonsopgang bekijken lopen we weer naar de 4x4 die ons naar de bromovulkaan rijdt. Hier kopen we een stofdoekje voor ons mond (het zand stuift) en beginnen aan de klim. Het eerste stuk is zwaar vanwege het mulle zand en het zuurstofgehalte in de lucht, maar na een half uur zijn we al aangekomen bij de stijle trap die ons tot de kraterrand brengt. Op de vulkaan heb je een mooi uitzicht over de krater (waar de dampen nog uitkomen) en het hele gebied dat een afwisseld landschap kent. We lopen rond op de kraterwand, genieten van de uitzicht en de nieuwe omgeving en lopen schuin over de vulkaan naar beneden. Door het zachte vulkaanzand en de stijle helling zijn we rennend snel weer onderaan. De jeep brent ons weer naar Woody die al met een ontbijtje staat te wachten (het is inmiddels 9 uur). We doen de korte broek weer aan en stappen de auto in richting het dorpje Jember aan de voet van de Ijen. Onderweg stoppen we een aantal keer voor om wat te bekijken, o.a.: koffieplantages en de civetkat, het bewerken van rijstvelden met buffels, kruidnagel en rubber bomen en velden vol suiker.
In de middag komen we aan in het rustige dorpje waar we een waterval en de koffiefabriek van de Arabica koffie bezoeken. De fabriek is eigenlijk gesloten maar een local die er werkt leidt ons rond. Vervolgens nodigt hij ons uit in zijn huis waar we een kopje eerste klas arabica koffie drinen met zijn gezin. Leuk om het familie leven te zien en ook de woonomgeving etc. De mensen leven hier met heel weinig maar zijn zo vrolijk, vriendelijk en gul. Terug bij onze homestay nemen we een douche en dan staat het eten al klaar. Na de maaltijd gaan we al snel naar bed want vannacht vertrekken we om 1 uur voor de klim van de Ijen vulkaan. We moeten op tijd beginnen om het Blue Fire te zien dat maar bij 2 vulkanen ter wereld voorkomt, dit vuur is namelijk na 5 uur niet meer te zien. De klim van de Ijen is heel stijl. We lopen in een goed tempo omhoog. Het is ongeveer drie kilometer sterk klimmen voordat we bij de kraterrand zijn. In de krater dalen we vervolgens over de stenen nog een kilometer af om het blue fire te zien. Het laatste stuk lopen we met maskers op tegen de sterke zwaveldampen. Het blauwe vuur is bijzonder om te zien (moeilijk op de foto te zetten). Hier diep in de krater zijn ook indonesiers aan het werk. Zij hakken zwavel uit de vulkaan. Waar wij een masker ophebben met filters om de lucht te zuiveren en onze ogen soms dicht moeten knijpen bij de dampen werken zij met slecht een lapje stof voor hun mond. Niet normaal want met 2 filters op mijn maskers sta ik hier nog steeds te hoesten. De mannen verzamelen ongeveer 90 tot 100 kilo zwavel en klimmen vervolgens de krater en dan is het nog een lange weg naar beneden. We laten ons vertellen dat elke kilo zwavel 900 roepias oplevert, en 1 euro is 15.500 roepia's dus reken maar uit dat deze mannen het heel zwaar hebben. De zwavel wordt dan ook nog eens gebruikt voor cosmetica en make-up, 2 industrieen waar heel veel geld in omgaat. Als de mannen een goede dag hebben doen ze de klim en afdaling 2 keer. Ze verdienen dan een keer zoveel als iemand anders in het dorp (normaal salaris op java is 50.000 roepia per dag). Voor ons is een keer al zwaar genoeg (en dat zonder 90 kilo op de rug). Met dat besef lopen we weer verder. Onderweg vraagt een werker om mijn zaklamp, deze is helaas niet van mij. We stoppen nog een tijdje bij de kraterrand waar met de opkomst van de zon het blauwe kratermeer steeds beter zichtbaar wordt, een mooi uitzicht ondanks dat het vandaag niet heel helder is.

We lopen weer terug naar beneden waar Woody wederom klaarstaat met ontbijt. Weer in de auto en door naar de haven waar we de boot naar Bali nemen. We zeggen Woody gedag, die ons twee dagen (nachten) lang heeft rondgereden en ons veel heeft laten zien. Na een mooie tour is het tijd voor wat ontspanning in Bali .John besluit met mij mee te gaan naar Pemuteran, een plaats in het westen van Bali, dichtbij de haven. Het eerste wat we hier doen is bijslapen! Na twee nachten met enkele uren slaap hoog tijd voor ;). Aan het eind van de middag neem ik nog een frisse duik in het zwembad en zorg dat de was weer wordt gedaan (alles zit onder het zand ;) ). In de avond eet ik met een paar jongens uit Delft.

De volgende dag boeken John en ik een snorkeltripje naar het eilandje Menjangan met als enige bewoners, je raadt het nooit: herten! Ooit herten op het strand gezien, ik stond er raar van te kijken. We snorkelen op twee vershillende plekken, worden kletsnat op de boot en lopen even rond op het eiland. Heerlijk bijkomen na de nachtelijke vulkaanwandelingen.

Next day tijd voor de volgende bestemming: Singaraja/Lovina, in het noorden van Bali. Je komt hier door de hoofdweg over het eiland te volgen, dit kun je prima doen in de lokale busje (zonder deur). Voor 2 euro zit je een uur in de Bemo (de oude rode busjes) Ik ben nog steeds met John met wie ik een bungalow huur. Die dag huren we een scooter voor 3,5 euro en gooien deze vol met wat flesjes benzine die je overal langs de weg kunt kopen voor 60 cent per anderhalve liter. Aan deze prijzen kan ik wel wennen. We gaan naar de eerste Git Git waterval (40 meter hoog).

De volgende dag rijden we met de scooter naar Mayong. Een klein dorpje in de bergen waar we trekking doen met een gids. Met een Nederlands stel en een gezin uit Australie lopen we door de rijstvelden en cacaoplantages. Onderweg krijgen we veel uitleg van onze gids Puta,over de rijst, cacao en het hindoeistische geloof op bali (veel offeren). Na de wandeling wacht er een goede lunch bij hem thuis. In de middag gaan John en ik weer naar een paar watervallen. We nemen een duik in het koude water en toeren weer terug richting Lovina. Het verkeer op bali is behoorlik druk, inhalen en ingehaald worden zeg maar en wanneer het maar kan: claxoneren! Er rijden overal tientallen scooters om je heen met soms wel 5 mensen op 1 scooter (inclusief slapende kinderen in wikkeldoeken). Toch gaat het rijden ons hier wel goed af. Zolang je de toeter maar gebruikt weet iedereen dat jij ook op de weg bent ;)

De volgende dag neem ik een shuttlebus naar Ubud, het culturele hart van Bali. John gaat richting Gili's dus in de ochtend nemen wij afscheid. Na 3 uur bergweggetjes komt iedereen wat wagenziek uit de bus in Ubud aan. In ga op zoek naar mijn hotel en neem uiteindelik even een taxi (toch wel ver lopen). Bij het hostel checken net twee engelsen en een begisch meisje in. Ideaal, samen gaan we meteen lekker op pad. Na een lunch gaan we naar de markt voor wat souvenirs en in de namiddag doen we een wandeling bij een tempel waar net een groot offerritueel is begonnen. Allemaal vrouwen met grote fruitmanden op hun hood en mannen die muziek maken. Het hindoeisme is weer heel wat anders dan het boeddhisme in de andere landen.

De volgende dag willen we met vier meiden wat dingen in de omgeving bezoeken. Omdat een van de engelse meiden ziek is gaan zij in de ochtend niet meer mee. Met Zoe (Canadees) ga ik nog wel omdat onze chauffeur ons de hele dag voor een leuke prijsje rond wil rijden. We bezoeken een art gallery (er zitten hier heel veel kunstenaars), Celuk (een stadje waar zilver wordt gemaakt, de rijstterassen rondom Ubud en 3 tempels. Heel veel gezien in een dag dus.

13 oktober. Dag begonnen met nog een bezoekje aan de markt met wat meiden uit het Hostel en Monkey Forrest: een bos waar zo'n 600 makaken vrij rondlopen en erg dichtbij kunnen komen. Alles wat voor het grijpen is even afdoen (sieraden, zonnebril etc) en je laten omgeven door apen. Mensen die bananen bij zich hebben worden af en toe besprongen. De apen zjin brutaal genoeg om ze af te pakken. Na een uurtje tussen de apen lunchen we even en gaan terug naar het hostel. Hier ontmoet ik twee Nederlande meiden (Kristel en Marlou). Met hen bezoek ik een van de vele spa's in Ubud voor een Balinese massage. Voor 4 euro wordt je een uur lang gemasseerd. Een nieuwe ervaring voor mij, maar weer een goede. Het uur was zo voorbij. In de avond eet ik wat met de Nederlandse meiden en spreek af met hen naar de Gili's te gaan.

De volgende dag is de laatste volle dag in Ubud. In de ochtend maak ik een wandeling die in de Lonely planet staat beschreven, langs allerlei rijstvelden. Af en toe stap ik wat van de route af omdat er in een rijstveld wordt geoogst (even kijken) of net rijst in de grond wordt gezet. Ik kom een groep Nederlandse tegen die een georganiseerde tour hebben geboekt, zij verbazen zich dat ik hier zo loop, ik verbaas me dat zij 20 euro betalen voor een wandeling met gids terwij je dit juist prima zelf kan doen...
Bij een groot rijstterras terug op de weg naar Ubud leidt een dove local jongen mij wat rond en probeert hij uit te leggen wat ze hier aan het doen zijn.

In de middag bezoek ik per scooter samen met een zweeds meisje nog een keer de rijstterras van Tegallalang voor het prachtige uitzicht hier. 's avonds even eten met de Nederlandse meiden en onze boot naar de Gili's boeken, prachitge eilanden voor de kust van lombok. Na goed afdingen kunnen we de volgende dag naar Gili Trawangan. Over onze tijd hier zal ik meer vertellen in het volgende verslag!

Tot snel! x

Melakka en Singapore

He allemaal!

Het heeft even geduurd, maar ik heb weer een computer tot mijn beschikking.
In mijn laatste verhaal was ik gebleven bij Melakka, inmiddels 2 laden geleden dus tijd voor een update en een snelvlucht door het laatste stukje van Maleisie en Singapore. In mijn volgende verslag zal ik updaten over Indonesie (anders wordt dit verslag weer heel lang ;) ).

In Melakka ben ik twee dagen verbleven samen met Adam die ik in de perhentians heb ontmoet. Bij aankomst in ons hostel krijgen we meteen wat informatie over de stad en de uitnodiging van de eigenaar om die avond, samen met alle andere gasten die meewillen, samen te dineren en een rondje door de stad te fietsen. Daar gaan we meteen op in. Voor die tijd verkennen we nog even de stad en dan met name Chinatown en de oude straat: Jonkers street. We bezoeken wat gallerijen, winkels (vanwege wat regen) en tempels. Melakka is een oude VOC-stad en de Nederlandse invloeden zijn op vele plekken in de stad nog terug te vinden, erg leuk! DIe avond eten we met een man of 8 van het hostel samen met de eigenaar met als afsluiter een fietstochtje door de stad.

De volgende dag huren Adam en ik fietsen en bezoeken we de andere kant van de rivier waar de belangrijkste VOC gebouwen nog steeds overeind staan. Toen de Nederlanders de stad veroverden hebben ze de portugese gebouwen afgebroken. De Engelsen (na de Nederlanders) mochten dit niet doen met de Nederlandse gebouwen. Zij hebben vervolgens alle Nederlandse gebouwen rood geverfd. Tot op de dag van vandaag is de Nederlandse historie hier dus gemakkelijk te herkennen.

In de avond gaan we naar de night market op jonkerstreet, een hele lange straat gevuld met allerlei kraampjes, zowel eten als souvenirs. Hier hangt een goede sfeer, erg leuk hoe iedereen in de avonden de straat opgaat.

De volgende dag is het dan tijd om naar Singapore te gaan. Met onze laatste Ringit kopen we een buskaartje naar Melakka Centraal vanwaar onze bus naar Singapore gaat. Ongeveer vier uur later en 2 stempels rijker staan we ergens in Singapore. Adam en ik gaan op zoek naar het dichtsbijzijnde metrostation naar onze hostels en daar scheiden onze wegen. Ik heb namelijk hetzelfde hostel geboekt als drie Duitse jongens die ik ken uit Krabi en Kuala Lumpur. Ze zijn bij aankomst nog ergens anders in de stad dus ik begin de middag met een rondje Little India. Deze wijk is in tegenstelling tot de rest van Singapore erg rumoering en kleurrijk. Terug bij het hostel maak ik me snel klaar voor die avond want ik spreek met Benedict, Philip en Alex af bij het Marina Bay Sands gebouw (die met dat schip en die palmbomen).
Met de Metro ga ik naar het Marina Bay Sands, helemaal op hoog naar de rooftopbar waar ik Philip en Benedict tref! Alex wacht beneden (hij dacht dat het duur was om omhoog te gaan, maar omhoog is gratis (de drank daarentegen....). Na een tijd te genieten van het uitzicht op het water en de skyline van Singapore gaan we weer naar beneden. Samen met Alex gaan we naar de dichtbijzijnde foodcourt. Singapore is in verhouding tot de andere aziatische landen duur maar het eten in de foodcourts is vergelijkbaar met de andere landen. Voor een paar singapore dollar kun je bij allerlei kraampjes een maaltijd kopen. In het midden staan allemaal tafels waar je vervolgens kunt eten. Met een drankje sluiten we de avond af bij het water met uitzicht op de lasershow van Marina Bay Sands.

De volgende dag, zondag 28 september, gaat Benedict in de ochtend weg naar Thailand. Met Philip doe ik een tour via een app die ons langs alle koloniale gebouwen van Singapore leidt. In deze stad waar alle gebouwen nieuw en modern lijken is het wel grappig om ook wat historische gebouwen te zien. In de middag gaan we samen met Alex naar de Botanic gardens buiten het centrum. In dit park is alles strak, schoon en groen (ondanks alle droogte).We gaan ook de national orchid garden waar tienduizenden verschillende soorten orchideeen staan waaronder zeer bijzondere soorten. Terug bij het Metrostation zijn we allemaal toe aan een koud drankje in deze warme stad (zeer hoge luchtvochtigheid ook). We kopen een koude cola maar waren even vergeten dat we die niet op mogen drinken. In Singgapore is het verboden om op metrostations of in de metro te drinken, te eten, te roken etc. Overal staan boetes op. Het is zelfs verboden om een bepaald soort fruit, durian, bij je te hebben in de metro vanwege de stank.Alle verboden en torenhoge boetes in Singapore zorgen er wel voor dat de stad heel schoon is. Schoner dan waar te wereld waarschijnlijk. Oja en kauwgom is ook verboden in de stad! Je schijnt het zelfs niet bij je te mogen hebben wanneer je het land inkomt en het is niet te koop in Singapore. Tot slot hangen er overal, echt overal, camera's. Het schijnt dat de criminaliteit in Singapore heel laag is.

In de avond nemen Alex en ik ook afscheid van Philip die terugvliegt naar Duitsland. Toen waren er nog twee ;) We eten wat in de buurt, regelen even wat dingen voor de volgende dagen en pakken onze tas in. De volgende dag vertrekken Alex en ik naar een ander hostel, op een betere locatie t.o.v. metro en bezienswaardigheden. We gaan deze dag naar een shoppingmall en in de middag naar Sentosa, een aangelegd eiland. Door het winkelcentrum loopt een waterkanaal waar je met de boot doorheen kan gondelen, gewoon omdat het kan. In de meeste dingen gaat deze stad een stap verder dan normaal dus zulke extravange dingen zijn hier zeker niet misplaatst.
Het eiland Sentosa is ook een grote speeltuin, met allerlei attracties zoals Universal studios, golfbanen en een onderwaterwereld kan iedereen zich hier vermaken. Alex en ik bezoeken het strand dat hier volledig kunstmatig is aangelegd. We liggen in een baaitje met allerlei kleine eilandjes ervoor. Daarachter liggen honderden enorme containerschepen/tankers die hier heel lang liggen te wachten omdat ze of toestemming moeten krijgen om de haven in te mogen, of geen werk hebben op dit moment.

Die avond gaan we naar de lichtshow bij de Supertrees, Nagebouwde bomen in de tuinen bij het Marina Bay Sands gebouw. De 'bomen' van soms wel 50 meter zijn hypermodern en kunnen zelfs processen van normale bomen nabooten zoals het absorberen van water en fotosynthese (vraag me niet hoe). Twee keer in de avond is er een geweldige lichtshow met muziek en kleuren, erg mooi om te zien en een prachtige omgeving. Na de voorstelling gaan we naar een foodcourt in het financiele district en weer terug naar het hostel.

Next day, de 30e, gaan Alex en ik in de ochtend nog een keer naar Gardens by the bay. Dit keer bij daglicht. In deze botanische tuin achter het Marinay bay sands, hotel staan de Supertrees. We bekijken ze nog een keer en wandelen rond in de tuinen totdat we allebei toe zijn aan airco ;). Het is vandaag heel warm dus wel duiken een winkelcentrum in. Vanaf hier gaan we richting Chinatown waar we luchen en een rondje door de wijk doen. Net als little India waan je je even niet meer in Singapore. Alle straten hangen vol met lichtjes, er zijn schattige kleurrijke gebouwen met grote kozijnen en sierlijke tempels. Ook zijn hier allerlei kraampjes op straat met eten en souvenirs. Aan het eind van de middag terug naar het hostel. Alex gaat vanavond vliegen (ik ga de violgende ochtend naar Indonesie) dus we pakken onze tassen vast in en dan is het alweer tijd voor een volgende afscheid. Ik ga op mijn laatste avond in Singapore nog een keer naar de lichtshow bij de Supertrees en naar de laserhow bij Marina Bay Sands. Met name de eerste vind ik zo mooi dat ik er graag nog een keer naartoe ga.

Mijn dagen in Singapore zijn goed bevallen, het was erg leuk om samen te reizen met reizigers die ik eerder heb ontmoet en de stad was een leuke afwisseling van het echte Azie. De cultuur die hier heerst is het beste te omschrijven als ' work hard, play hard' , in alle opzichten anders dan de landen tot nu toe maar ze hebben er wat moois van gemaakt hier. Leuk om een aantal dagen te zien.

Na Singapore is het tijd voor Indonesie waar ik inmiddels al even ben ;). Ik zal in een volgende verslag een update geven over Java en Bali. Dan zal ik ook weer even wat foto's oploaden!

Tot snel!

Penang, Cameron Highlands, Perhentian Islands en Kula Lumpur

Chiang Mai, Koh Phi Phi en Krabi

Hallo allemaal.

Inmiddels heb ik de Thaise Baht ingewisseld voor de Malesisische Ringgit en heb ik mijn eerste dag in Maleisie doorgebracht. Ik zal het verhaal weer even oppakken waar ik was gebleven. Even terugbladeren in mijn dagboek want het is weer even geleden merk ik.

Zag dat ik mijn laatste verhaal had geeindigd met mijn plannen voor Chiang Mai. Die heb ik de eerste dag daar (3 september) even overhoop gegooit vanwege de regen die dag. In Chiang Mai is het regenseizoen aan de gang, van het ene op het andere moment kan het er dus hard regenen. Omdat Chiang Mai bekend staat om de goede kookcursussen heb ik deze op de eerste dag gedaan (toen het regende). Met een leuke groep reizigers en begeleiding bezoeken we deze dag als eerste een markt waar we uitleg krijgen over de Thaise keuken (de sauzen, de groenten en als belangrijkste de pepers en middelen om het eten zoeter te maken).

Iedereen krijgt een mandje met verse ingredienten en we keren hiermee terug naar de kookschool. Achtereenvolgens bereiden we aan verschillende tafels in groepen (afhankelijk van de gekozen gerechten zit je aan een tafel) de gerechten. Ik maak een Thaise kruidensoep, een rode curry, spring rolls, kip bassilicum en banaan in kokosmelk. Alles is zeer goed georganiseerd bij de kookschool: de benodigdheden staan constant klaar, tussendoor eten we de gerechten en daarna kunnen we zo verder met een schone wok (alles wordt in de wok bereid in Thailand ;) ). Omdat je steeds van groepje wisselt spreek je verschillende mensen en leert iedereen elkaar een beetje kennen. Erg gezellig.
Na de hele dag koken zit ik zo vol dat ik 's avonds niet meer hoef te eten. Ik heb nog wel met een Kylie (uit Nederland) afgesproken die ik uit Bangkok ken. Samen willen we de volgende dag een jungle trek doen in Chiang Mai en die boeken we 's avonds. Daarna op tijd naar bed want we worden vroeg opgehaald en het wordt een actieve dag morgen!

Op woensdag gaat het gebeuren. De jungletocht! Om 8 uur zitten we in een open taxi om anderhalf uur later in de bergen afgezet te worden. Toevallig is een Duits stel dat ik bij de kookcursus ontmoet heb vandaag ook van de partij. Verder zijn we met een Nederlandse vrouw, twee Engelsen, twee Fransen. Iedereen krijgt een pakketje van bamboebladeren voor de lunch en een stok voor het lopen. Het eerste gedeelte begint al meteen goed, een zware klim omhoog. Soms onbegaanbaar, dan moeten we even wachten tot de gids met een groot kapmes alles uit de weg ruimt. We hebben geluk dat het vandaag droog is want de steile klim is op zich al zwaar genoeg. Na een uur klimmen zijn we in de buurt van de grot waarvoor we eerst nog over zo'n 30 meter rotsen omhoog klimmen om vervolgens weer af te dalen de grot in. Na wat vleermuizen gezien te hebben gaan we de glibbere rotsen we omhoog en vervolgen we onze weg. De gids duikt onderweg steeds de jungle in om met ietst terug te komen dat hij heeft gezien. Zo eten we onderweg onbekende noten, blaadjes die smaken naar zure appel en een groente die wat weg heeft van een komkommer. Ook pakt hij gerust een slang op, verschillende insecten en laat hij ons een de inhoud van een bamboeboom zien, rubberbomen, groeiende pepers en planten die bij aanraken intrekken. We passeren watervallen en komen aan het eind ook langs een bergdorpje dat erg primitief leeft. We slaan er wat flessen water in en dalen rustig af. Bij elke stap moet je vandaag opletten waar je staat, iedereen maakt wel een paar uitglijders maar dat hoort ook bij een echte jungletrek. Ben blij dat Annelot vorig jaar goede wandelschoenen heeft aangeschaft want vandaag kon ik niet zonder (Bedankt Lot!). Vraag me nog steeds af hoe onze gids dit op flipflops deed. Al met al was het een zware dag maar aand het eind was je zo voldaan, echt geweldig.

's Avonds na een heerlijke douche ben ik nog even naar de Night bazaar geweest. Een avondmarkt met souvernirs en heerlijk eten voor een klein prijsje.

Donderdag is het olifantendag! Ik bezoek een sanctuary voor waar gewonde, gemartelde en jong verlaten olifanten worden opgevangen. De olifanten kunnen niet meer terugkeren naar het wild door de manier waarop ze zijn opgevoed. In de park kunnen ze wel vrij leven en worden ze niet langer misbruikt. We krijgen onderweg een film te zien waarin je ziet hoe olifanten soms mishandled worden en bekeerd behandeld worden om er geld aan te verdienen. Aangekomen bij het Nature Park zien we de olifanten al lopen in de mooie omgeving die het park biedt. We beginnen met het voeren van een jonge en een blinde oudere olifant. Dit duurt langer dan je denkt want olifnten eten blijkbaar tot wel 300 kilo per dag. Hele meloenen, trossen banenen , maiskolven en zoete stokken worden achter elkaar met de slurf aangepakt en naar binnen gewerkt. De blinde olifant moet je af en toe roepen en haar slurf aanraken zodat ze weet waar het voedsel vandaan komt. In de middag (na een lunch) gaan we de rivier in om de olifanten te wassen. Etende laten ze lekker natgooien met water. Het zonnetje schijnt en de olifanten koelen op deze manier goed af. Als ze er genoeg van hebben lopen ze de rivier uit en gooien ze zand over de natte huid. Een dikke laag bescherming tegen de warmte. Van achter uit het park wordt een familie olifanten opgehaald die na een wandeling door de rivier ook dichtbij komt. Deze familie is altijd samen en er zijn ook een paar kleine olifant(jes) bij van een jaar en twee jaar. We kunnen met wat olifanten op de foto en je kunt ze ook gewoon aanraken en aaien etc. Ondanks hun dikke vacht kunnen ze dat prima voelen. Geweldig om zo dicht bij de dieren te zijn die aan de andere kant ook gewoon hun eigen gang gaan. Ze zijn er als ze zin hebben en anders lopen ze ook wel weer weg. We maken een wandeling door het park en zien de dieren lekker hun gang gang en wat kleintjes met elkaar spelen. We sluiten de dag af met nog een voederronde dan is het tijd om weer terug te gaan naar het hostel.

's Avonds heb ik afgesproken met Ilona (die ik tijdens de jungle trek hebt ontmoet). Ze vind mijn plan om naar phi phi te gaan goed klinken en vraagt of ze mee kan reizen. Prima! Ze neemt nog een Italiaanse vrouw mee en samen boeken we een hotel voor Krabi.

Op vrijdag gaan we op de bonnefooi naar het vliegveld in de wetenschap dat er veel binnenlandse vluchten vertrekken naar het zuiden. Ik had verwacht dat de ticketprijzen op het laatst wat zouden dalen mar dat viel nog wel tegen. Toch zijn we aan het eind van de dag 10 euro goedkoper aangekomen in het zuiden dan een boeking via het internet. Hebben we dat ook een keer gedaan; naar het vliegveld gaan en een vlucht boeken. Aangekomen in Krabi vinden de anderen het hotel wat tegenvallen en besluiten we de volgende dag al naar Koh Phi Phi te gaan. 's avonds gaan we nog wel even krabi verkennen want om 12 uur is het groot feest: mijn verjaardag ;). Na een happy birthday, wat shotjes en wat spellejtes vier op de rij in een lokale kroeg bij de night market is het tjd om te slapen.

Op 6 september vertrekken we met z'n drieen naar Koh Phi Phi. Het is een beetje een bewolkte dag. Rond een uur of 11 komen we aan bij de pier en worden we opgewacht door een man van het hotel. Met een kar (voor onze bagage) begeleidt hij ons naar het hotel. Op Phi Phi vind je alleen van deze karren en fietsen en geen openbaar vervoer. De straten zijn smal en ingericht voor toeristen met souvenirsshops en barren. Het doet erg gezellig aan. Relaxte sfeer, tropisch eiland, tijd voor een strand! Nog even een sarong gekocht en dan op weg naar een wit strand met een blauwe zee. Ondanks dat de zon niet zichtbaar is schijnt die hard genoeg achter de wolken. We kleuren lekker bij en maken ons klaar voor de avond.

Ik heb vanavond nog afgesproken met Bas en Michael uit Nijmegen. Zij zitten in een resort op het eiland en hebben ook wel zin in een feestje. Na een lekkere maaltijd en een stukje taart (hoort erbij op de verjaardag) is het tijd om te proosten. Na een lekkere cocktail in het restaurant gaan we op zoek naar het uitgaansleven. We belanden al snel op het strand waar grote strandtenten een dansvloer hebben aangelegd voor de acrobaten en vuurshows. Het wordt een leuke avond op het strand, een goede verjaardag, al vind ik het nog steeds wel gek om dit niet thuis te vieren met allemaal bekenden. Vond het super om alle berichtjes te lezen en even te skypen met de familie op deze dag! Ook leuk dat velen zelfs rekening hadden gehouden met het tijdsverschil.

De volgende dag vertrek ik uit het hotel en neem ik afscheid van Ilona en Rosana. Leuk om even een lekker hotel te hebben op de verjaardag, maar ik verlang ook wel weer naar een hostel en de jonge mensen om me heen. Het regent de hele ochtend en ik breng de tijd door in de dorm met mijn nieuwe kamergenoten. Als het droog is klim ik met Jennifer (kamergenoot) naar het viewpoint van Koh Phi Phi. Bovenop hebben we een fantastisch uitzicht over een groot gedeelte van het eiland. In de avond bezoeken we een barretje met live muziek. De eerste Thai met een goede Engelse uitspraak die ook nog kan zingen. Het wordt een gezellige avond met Jennifer en Bas en Michael die later toevallig voorbij komen lopen.

Op zondag hebben Jennifer en ik een boottocht (longtailboot) geboekt waarbij we allerlei omringende stranden, eiland en snorkelplekken afgaan. We beginnen bij Maya Beach wat bekend is van de film ' the Beach' . Leonardo Dicaprio heeft de plek zo populair gemaakt dat er weinig van te zien is omdat het zwart ziet van de toeristen (lees Chinezen) en aangemeerde boten. We varen hele stukken met de wind door de haren en af en toe een flink spat water in het gezicht. We stoppen even bij Monkey Beach waar de apen het strand beheren en graag wat stukjes watermeloen oppeuzelen die de toeristen meenemen.

Onderweg stoppen we drie keer op heldere plekken waar we goed kunnen snorkelen. Vroeger vond ik dit niet zo heel bijzonder omdat je af en toe een keer een visje voorbij zag komen maar hier is het geweldig om alle verschillende vissen te zien. Alle vormen, kleuren noem maar op komen voorbij. Omdat de gids van vandaag de vissen voert zwemmen ze overal om ons heen. Erg leuk. We eindigen de dag op Bamboo Island. Een eiland zonder bamboe maar wel met een wit strand en blauw. Precies zoals je verwacht (op de bamboe na dan ;) ). Gelukkig regent het vandaag de hele dag niet en is het zelfs een zonnige dag!

's avonds eten Jennifer en ik samen met Bas en Michael in een van de best beoordeelde restaurants van het eiland. Een keer Westers wat op dit toeristische eiland natuurlijk goed te krijgen is. Na twee weken Thais een lekkere afwisseling. 's avonds gaan we nog naar de bar met live-muziek en is het wederom een gezellige avond.

9 september. Dag van de regen. Ik verlaat Koh Phi Phi omdat ik de volgende dag een vlucht heb naar Kuala Lumpur vanaf het vaste land. Ik ben zo natgeregend dat de raincover en een poncho de inhoud van mijn rugzak niet eens droog kunnen houden. Tijd om dit ' tropische' eiland te verlaten, gelukkig wel met een lekker kleurtje ;)
Ik heb ik Krabi in Oa nang een hostel geboekt na alle goede verhalen die ik erover gehoord heb en niets is minder waar. Ik kom aan in een heerlijke grote tuin alles erop en eraan: zwembad, hangmatten, overdekte gemeenschappelijke ruimte en genoeg vermaak (tafeltennistafel etc). Rond etenstijd zijn er veel mensen in het gemeenschappelijke gedeelte en spontaan ontstaan het plan om met zn allen te eten. 9 backackers die solo reizen, 8 nationaliteiten (2 Nederlanders), een hele leuke groep. Iedereen is erg relaxt en het wordt een topavondje. Even eten bij een restaurantje en met een stop bij de plaatselijke supermarkt voor wat drank en versnaperingen zitten we met zn allen in de open ruimte bij het hostel. Jammer dat ik hier nu al weg moet gaan!

De volgende ochtend moet ik half 5 eruit. Ik heb met een taxichauffeur afgesproken die mijn naar het vliegveld brengt. Er zijn nog steeds mensen wakker van de avond ervoor, het is blijkbaar nog heel lang gezellig geweest. Ik klets nog wat en wacht maar op de taxichauffeur. Om half 6 is hij er nog steeds niet en ik bel hem op. Wat blijkt, hij ligt nog in bed. Naar het hostel toerijden en dan naar het vliegveld heeft geen zin meer. Dan mis ik hoogstwaarschijnlijk mijn vlucht (en dan sta ik 500 Baht armer op het vliegveld). Een Zwitserse jongen stelt voor om naar de main road te lopen om een taxi aan te houden maar de taxi's zijn hier niet officieel en ik vind het niet verstandig om op dit tijdstip bij een onbekende man in een auto te stappen. Ik besluit mijn vlucht te missen (wat ik eigenlijk niet heel erg vindt) en dit hostel twee dagen langer te boeken). Ik kruip nog even lekker het bed in. Later in de ochtend wat verbaasde gezichten (je zou toch weg zijn?). Met Phil (Engelsman) en Henk (de andere Nederlander in het bonte gezelschap) hebben we een chilldagje. Lekker in het zwembad, beetje kletsen, balletje gooien en een hapje eten in town. Oja en even naar de wasserette want ik wil kleren die ruiken naar wasmiddel ;).

In de avond blijven we bij het hostel met wat take-out en wordt het weer gezellig met wat nieuwe gasten en een paar van gisteravond. We maken plannen om de volgende dag naar Railey Beach te gaan.

Donderdagochtend, bikini aan, wandelschoenen mee (voor een klim) en de zonnerand in de tas. Een groepje Engelse meiden vind ons plan goed klinken en besluit ook mee te gaan. Met een groep van 9 huren we in de ochtend een longtailbootje en varen naar Railey Beach voor de kust van Krabi. We beginnen daar met een beklimming die moet leiden tot een prachtg uitzicht over de de baaien en een afdaling naar een lagoon. Het begin van de klim ziet er stijl uit, een rotswand met een paar sterke touwen en scherpe rotsen waar je goed op kan staan. All stars aan en omhoog. Na een half uur klimmen zijn we op de top en gaan we op zoek naa het uitzicht. Een kleine wandeling later zijn we bij het eerste punt. Genieten van het uitzicht foto maken en dan is het tijd om aan de andere kant af te dalen. Aan deze kant is het veel natter en modderiger (misschien toch niet het slimste idee om mijn witte all stars aan te doen, maargoed). een tijd dalen later komen we bij het zwaarste gedeelte , drie stukken stijle wand die, zoals we onderweg hebben gehoord van anderen, behoorlijk glad moet zijn. Ik ga er niet vanaf met deze schoenen en haak af (ook omdat ik de laatste dagen al wat mensen heb gezien met schaafwonden van rotsen). Samen met twee anderen gaan we weer terug. De overige vier durven het wel aan en dalen af naar de lagoon, welke erg mooi schijnt te zijn. We klimmen weer omhoog en en dalen aan de voorkant weer het stuk af. Beetje teleurgesteld maar wel voldaan van de klim is het tijd om de modder van de schoenen te wassen (wat niet echt goed lukt) en een duik te nemen in de zee. Een lekker dagje op het strand volgt. Voor de kust ligt nog een enorme rots(formatie). Met een paar zwem ik ernaar toe en vanwege de enorme getijdewisseling kunnen we haast teruglopen. Niet normaal hoever de zee hier terug kan trekken. Na een lekker dagje in de zon nemen we een boot terug en maken we ons op voor een etjentje. Met 8 man (weer wat wisselingen maar nog steeds met Phil en Henk met wie ik de meeste tijd heb doorgebracht) eten bij een leuk restaurantje. 's Avonds hebben we weer een avondje bij het hostel. Na een paar gezelige en relaxte dagen is het ook weer tijd om hier mijn tas in te pakken. Morgen vlieg ik naar Penang (Maleisie).

Hehe, dan eindelijk vanochtend! Om 7 uur wordt ik opgehaald door de taxichauffeur, dit keer wel ;). Ik ga naar het vliegveld waar het behoorlijk lastig blijkt om mijn vlucht te vinden. Niemand kent mijn vliegmaatschappij. Na van het kastje naar de muur te zijn gestuurd vind ik de maatschappij in de andere terminal (niet bij de gate). Bij de incheck-balie wordt ik ontvangen door een stuk of 8 beetje verontwaarde stewardessen. ' Oh inchecken, ja dat kan' . Wil je een plek aan het raam? Ja prima.' Ik snap het allemaal niet helemaal maar dan zegt de vrouw dat ik de eerste passagier ben vandaag. Oke. Wat blijkt: ik ben de eerste passagier die met deze maatschappij de vlucht van Krabi naar Penang gaat maken. En tegelijkertijd ook de enige! Niet helemaal zeker of dat nou zo goed nieuws is wacht ik het rustig af. Ik check nog even de Rabobank app om te kijken of er niet veel meer geld is afgeschreven voor deze privevlucht. Ruim een half miljoen Indonesische Roepie koste het totaal, omgerekend 38 euro en 15 cent. Klein bedrag voor een privevlucht ;). In de gate wordt mijn vliegtuig niet eens geboard maar wordt ik persoonlijk opgehaald en met de shuttlebus naar het vliegtuig gebracht. Even een foto en dan neem ik plaats in mijn stoel aan het raam.
Voor vertrek worden de veiligheidsinstructies altijd uitgevoerd. De eerste keer in lange tijd dat ik heel aandachtig naar de instructies luister want de vrouw kijkt me aan terwijl ze het zwemvest demonstreert en de nooduitgangen aanwijst. Ze roepen dit nog om voor de ' Ladies en Gentlemen' maar het is dus echt alleen die lady in the front row. Heel bizar.

Na een comfortabele vlucht word ik in Penang door twee mannen van de maatschappij het hele vliegveld door begeleid. Bij ' Immigration' geloven ze niet meteen dat ik alleen ben maar mijn ' entourage' kan dit in het Maleisisch toch echt bevestigen. Na een stempel im mijn paspoort wachten ze mij al op met een trolley en mijn bagage (bagagelabel nr. 0000000001). Bij de uitgang vragen ze of ze een taxi moeten regelen maar ik neem gewoon de bus. Na deze privevlucht snel weer met beide benen op de grond in een stopbus met chauffeur die niet echt soepel remt. Een uur later ben ik in hostel (eerste indruk is heel goed). Ik ga de stad zo verkennen, ergens rustig zitten en als ik de reisgids mag geloven: de lekkerste maaltijd eten in heel Maleisie. Dat moet ik dan maar eens gaan proeven.

Ik merk al wel dat het verhaal heel erg lang wordt dus zal de volgende keer wat sneller een bericht plaatsen (als ik een toegang heb tot een PC). En morgen zal ik weer even wat foto's plaatsen bij dit verslag.

Tot snel!!

Bangkok en Ayutthaya

Hallo allemaal,

Vanuit een hostel in Chiang Mai mijn eerste reisverslag.

Over 30 minuten wordt mijn internetverbinding even afgesloten dus hoop dat ik het verhaal op tijd kan vertellen ;).
Dinsdag ben ik na 2 vluchten aangekomen in Bangkok. In het vliegtuig zat ik al naast andere backpackers en al snel hadden we een taxi naar Khoa San Road (het backpackers paradijs in Bangkok). In het hostel is in de kamer met stapelbedden net een andere meisje gearriveerd. Samen besluiten we de stad te verkennen en met een paar andere kamergenoten hebben we de volgende dag naar de Floating Markets en Kanchanaburri geboekt. Een goede dagtrip met veel toeristische attracties waaronder de bridge over de river Kwai en de Tiger Temple. In deze temple kon je met tijgers op de foto en met een tijger lopen. De tijgers waren behoorlijk gedrogeerd dus eigenlijk best zielig. Aan het eind van de dag mochten ze los en kon je achter tralies meer zien van het levendige karakter van de dieren. Mooi detail van het bezoek aan de tiger temple: de tijger mocht je aanraken, aaien etc, maar de monnik die erbij was absoluut niet ;). Je zou eerder denken dat het andersom was.
In de avond ga ik met de vier Engelsen waarmee ik de dag heb doorgebracht Sirocco Skybar. In het begin zitten we binnen vanwege de regen maar eenmaal droog gaat iedereen snel naar buiten. Het uitzicht over Bangkok is geweldig en de dure drankjes meer dan waard (foto's volgen nog).

Op donderdag heb ik de Co van Kessel fietstocht geboekt. Rachel en Nathalie, 2 kamergenoten en tevens reisgenoten van de dag ervoor, waren enthousiast na wat internet reacties en besluiten mee te gaan. De fietstocht begint in de drukke straten en markten van Chinatown in Bangkok. We bezoeken tempels, gaan met de boot over de rivier, eten halverwege en komen uiteindelijk in de krottenwijken de rimboe van Bangkok uit. Erg interessant om ook de andere kanten van de stad te zien. Door de smalle weggetjes langs het water en steegjes in Chinatown is het een mooie rustige fietstocht, vooral voor de Nederlanders die mee waren. Na de fietstocht gaan we met 2 Nederlandse jongens nog even wat coctails drinken in de buurt van Khoa San Road.

Vrijdag en Zaterdag heb ik met name de tempels van Bangkok bezocht, vrijdag Wat Pho en Wat Arun met Rachel, en zaterdag het Koninklijk paleis en Wat Prah Kaew met Kylie (Nederlands meisje uit de kamer in het hostel). Vond persoonlijk Wat Pho een van de mooiste complexen, met alle boedhabedels, tempels en de liggende Boeddha van 46 meter lang!
Zaterdagmiddag ga ik onderweg naar Ayutthaya. Met een derdeklas trein ticket van omgerekend 50 cent (voor 90 kilometer), zie ik in de wagons twee westerse meisjes tussen de Thaise bevolking. Met de twee Engelsen (en vier andere vrienden die later erbij komen) boeken we een kamer in Ayutthaya. Na een gezellige avond in de bar is het de volgende dag tijd voor de indrukwekkende ruines in de oude hoofdstad van Thailand. Voor een euro huur ik een fiets voor de hele dag en fiets langs de verschillende bezienswaardigheden, van de geruineerde stad naar een Boeddhistische tempel en de boom met het hoofd van de Boedhha erin (foto's hiervan volgen ook nog).

Vanuit Ayutthaya vervolg ik mijn reis naar Chiang Mai. Op het vliegveld tref ik Rachel die inmiddels samen met een vriendin verder reist. Binnen een uur zijn we in het noorden waar we beginnen aan de Boeddhistische tempels in de stad. In de stad Chiang Mai draait het verder veel om de omgeving en de activiteiten die hier met name te doen zijn: olifanten, trekkingtochten, stammen bezoeken met van die ringen om de nek waardoor de nek uitrekt en kookcursussen.
Kylie (die ik in Bangkok heb ontmoet) is hier ook. Ik wou met haar Elephant Nature park boeken. Helaas was deze al volgboekt en ga ik morgen een andere tocht doen. Happy Elephant Home. Een dag tussen de olifanten, voeren, wassen etc. In het volgende verslag zal ik vertellen hoe dat was.

Tot snel!

Groetjes Marlie

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Marlie