Vanuit Overdinkel is het tijd voor een laatste update van mijn reis. Het is alweer een tijd geleden dat ik een verslag heb geschreven maar voor mij is de laatste maand echt voorbij gevlogen. Ik ga het verhaal weer oppikken waar ik gebleven was: bij de aankomst in Vietnam.

In vietnam ben ik geland in Da Nang, in het midden van Vietnam. In het hostel maak ik in mijn dorm al snel kennis met de Enthousiaste amerikaan Eric en de Poolse Lucask. Zij zijn allebei al lange tijd in Vietnam om Engelse lessen te verzorgen en kunnen mij zodoende veel vertellen over het land. Omdat er in het moderne Da Nang niet superveel te doen is gaan we de volgende middag per local bus naar Hoi An. Dit is al een hele ervaring op zich: een claxon met deuntje die elke 10 sec afgaat, schreeuwende Vietnamezen en een wegdek dat veel te wensen overlaat. Achterin de bus worden we om de haverklap gelanceerd in onze stoelen.
Aangekomen in Hoi An worden we opgepikt door een shuttle van ons hotel waar we de tassen achterlaten. Het hotel zit op loopafstand van het oude centrum van de stad waar we de avond doorbrengen. Hoi an is een authentiek stadje en vooral bij avondlicht is het prachtig. Overal hangen lampionnen die een sfeervolle indruk achterlaten. Bij een van de terrasjes aan de kant van het water nemen we plaats en met bierprijzen van 11 cent en een wijntje voor een euro wordt het een gezellige avond.

De volgende dag krijg ik om 8 uur al een bericht van Jolein, een studiegenoot uit Maastricht. Zij is ook aan het backpacken in Azie en met haar heb ik afgesproken in Hoi an om samen verder te reizen. Om 8 uur zit ze in de ontbijtzaal van het hotel dus ik daarna snel bed om naar beneden te gaan en bij te kletsen. Ze is samen met haar reisgenoot Andy met de nachtbus aangekomen. Omdat het een beetje regent die ochtend doen we rustig aan en als het droog is gaan Eric, Andy, Jolein en ik de stad verkennnen. Hoi an is nog lekker authentiek met kromme straatjes, gele huizen met luikjes en vele kraampjes met souvenirs.We lopen die dag wat rond en het is vooral bijkletsen, terrasjes pakken en hier en daar een souvenir kopen.
De volgende dag gaan we, nog steeds met z'n vieren, op de fiets naar het strand van Hoi An. Een ruwe zee, goede ligbedjes en de hele dag zon, pirma dagje! In de middag gaat Eric met de bus richting zuiden dus we nemen afscheid van hem. Met Andy en Jolein ben ik 's avonds weer naar het gezellige centrum van Hoi an geweest.

De volgende dag nemen we de bus naar Hue: de oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam.
Hier bezoeken we met z'n drieen het citadel (de keizerlijke stad) en een van de tombes buiten de stad. In Hue boeken Jolein en ik ook twee tours voor de volgende dagen. Een naar de DMZ zone en een naar Phong Nha Ke Bang national park.
De DMZ zone (demilitarised zone) was in de oorlog de grens tussen Noord en Zuid Vietnam. De tour is redelijk tourisch en brengt je langs enkele bezienswaardigheden uit die tijd met voor ons als hoogtepunt de Vinc Moc Tunnels. In dit 3 verdiepingen tunnelsysteem schuilden in de oorlog zo'n 800 mensen. Onvoorstelbaar als je kijkt hoe klein, laag en primitief de tunnels zijn. En dat te bedenken dat de mensen bij gevaar dagenlang ondergedoken zaten. De tunnels waren wel effectief want van het volk dat hier ondergedoken zat, is in de oorlog niemand omgekomen door oorlogsgeweld boven de grond.
De volgende dag gaan Jolein en ik naar het Phong Nha National park waar we door de grootste kalksteengrotten ter wereld gevaren worden. In de middag worden we afgezet bij een hostel vanwaar we die avond een nachtbus zullen nemen naar Ninh Binh. De nachtbus is echter te laat doordat die kapot is (tenministe dat is wat we te horen krijgen). Na een paar potjes pool en een cocktail kunnen we om half 12 vertrekken. De nachtbus komt om 7 uur aan in Ninh Binh maar rijdt hier dwars door heen. Jolein en ik gaan al snel naar de chauffeur die aangeeft niet te willen stoppen naar Hanoi. Van andere backpackers krijgen we te horen dat er wel meer niet klopte aan de bus (zo was die helemaal niet kapot gisteravond maar stonden ze stil op het politiebureau). Uiteindelijk komen we twee uur later in Hanoi aan waar we na wat protest de helft van ons geld van de busreis terugkrijgen.

In Hanoi brengen we een dag door in Old Quarter, het oude centrum van de stad. Dit is nog heerlijk authentiek met kromme straatjes, veel street food en mensen die overal wel iets verkopen. Elke straat in dit gedeelte is overigens vernoemd naar het beroep wat er uitfgeoefend wordt of het artikel dat er gekocht kan worden, zo is er een straat waar alleen leer wordt verkocht, een straat waar alle schoenmakers werken etc. Grappig om te zien.

De volgende dag gaan we met de local bus alsnog naar Ninh Binh. Dit gaat er iets anders aan toe dan de bus in Nederland want hier vertrekt de bus pas wanneer deze helemaal vol zit. Het duurt dus even voordat we kunnen vertrekken maar we worden vermaakt met de dvd van de lokale volkszanger die jawel, weer op vol volume staat. Met een toeterende buschauffeur en twee mannetjes die passagiers proberen te regelen is het een heel spektakel (op dat moment iets minder leuk want het duurde allemaal net iets te lang).
Na een paar uur zijn we dan eindelijk in Ninh Binh waar we die dag naar Tam Coc gaan. Hier worden we op een bootje door de enorme rotsformaties en grotten gevaren. Onze kapitein is een mannetje dat roeit met z'n voeten (iets wat hier heel normaal is). De omgeving is prachtig, het wordt een beetje vergeleken met Halong Bay maar dan op het droge. Het mooie hier is ook dat het nog niet overspoeld is met toeristen dus de tocht op de boot is erg relaxt en we kijken constant alle kanten uit en zien weer nieuwe dingen.
Na een paar uur zijn we weer terug bij het beginpunt.

Die avond willen we voor de volgende dag vervoer regelen naar Cuc Phuong National Park en aansluitend vervoer naar Cat Ba island. In het minder toeristische Ninh Binh gaat dat iets moeilijker dan verwacht. We belanden uiteindelijk in een cafe waar we met de jonge manager praten. We helpen hem door een engelse les te verzorgen voor het personeel en hij helpt ons met goedkoop vervoer de volgende dag. Win win situatie ;). Leuk om een keer Engelse les te geven, al ging dit niet altijd even soepel.

De volgende dag gaan we met chauffeur naar het Cuc Phuong National park waar we een primate rescue centre bezoeken. Hier worden verschillende soorten apen (gibbons, makaken, langoeren etc) opgevangen met als uiteindelijke doel de terugkeer in de natuur. We zien vele soorten die we nog nooit gezien hebben en de apen zijn ook lekker actief.
DIe middag gaan we weer terug naar Ninh Binh waar we een local bus naar Haiphong nemen.In Haiphong blijven we een nachtje slapen en de volgende ochtend gaan we met de boot naar Cat Ba Island.
Op Cat Ba island regent het wat dus de eerste dag bezoeken we de markt en een peuterschool en een basisschool/ middelbare school. We zijn in een gedeelte waar bijna geen toeristen komen dus we worden met open armen ontvangen en meteen worden Jolein en ik (twee blonde vrouwen) omringd door kinderen. De leraren maken ondertussen zelfs foto's. Jolein en ik krijgen een mooi inkijkje in het dagelijkse leven op een school en doen gezellig mee met wat activiteiten. Op de tweede school spreken we met wat kinderen (zij spreken beter Engels dan de leraren) en komen we ook hier meer te weten over het systeem. Erg interessant.

De volgende dag (7 november) hebben we een cruise geboekt door Halong Bay: een baai met ongeveer 2000 rotsformaties in het water. In de ochtend is het weer nog goed en kunnen we op het bovendek ons vergapen aan de enorme rotsen in het water. In de middag wordt het weer slechter maar daar laten we ons niet door tegenhouden. In een kajak peddelen we in de regen tussen de rotsformaties door. Ondanks de regen is het uitzicht fantastisch en genieten we!

Onze laatste dag op Cat ba Island brengen we door op de scooter. We rijden het hele eiland over. Mooie groene omgeving met grote kalksteenrotsen.

Op 9 november gaan we met de boot en de bus richting Hanoi. Jolein en ik brengen hier nog twee dagen samen door en vullen de dagen met shoppen, eten en wat bezienswaardigheden als een oude gevangenis. Op 11 november nemen we afscheid want ik ga naar Sapa en Jolein gaat daarna al snel naar Bangkok.
Bij de touroperator wordt ik opgepikt voor de nachtbus en hier ontmoet ik de Zwitser Michael en de Duitse Jan. Bij een volgende punt maken we kennis met Melanie en Stephanie (Duits en Oostenrijks). Toeval is dat ik met hun in een groep ben ingedeeld en dat we de volgende drie dagen ook met elkaar doorbrengen, dat is gezellig.
De eerste dag in sapa huren we in de ochtend met deze groep van 5 een paar scooters en gaan de bergen in. In sapa is het bijna altijd mistig (mist/wolken) maar we hebben deze ochtend geluk dat het overwegend zonnig is! Tijd om meer te zien dus. De weg door de bergen is fantastisch en op de scooter voel je je helemaal vrij. We stoppen onderweg bij een grote waterval en een paar keer om de mooie uitzichten even te bekijken.
Die middag doen we een korte trekking van een paar uur met onze gids Chew. Verder zit er nog een Nederlands meisje Kaja in onze groep en 3 Polen. De trekking van deze middag gaat naar Cat Cat village. Onderweg is het nog behoorlijk toeristisch, overal souvenirs en mensen in traditionele kleren die met ons meelopen om ons wat te verkopen. Na de trekking gaan we met zn zessen (Kaja is inmiddels aangesloten) nog even Sapa in en drinken wat Gluhwein (het is koud in Sapa ;) ).

Na een nachtje in het hotel is het tijd voor een lange trekking en een Homestay. We beginnen aan een lange wandeling die vooral naar beneden gaat. Nu denkt iedereen dat dit makkelijk is maar dat is helaas niet waar. De hele weg is bedekt met modder dus binnen no time is de groep voorzien van bamboestokken die ons overeind moeten houden (natuurlijk ga ik nog wel een keer onderuit; een trekking is naar mijn mening niet meer zwaar genoeg als je niet minstens een keer onderuit gaat). De wandeling gaat door het prachtige berglandschap van Sapa maar door de dikke mist is hier helaas weinig van te zien. Geeft ons wel de mogelijkheid om ons te concentreren op waar we lopen ;).
Na een goede lunch is het nog een paar uur lopen en we komen eigenlijk al sneller dan verwacht bij onze homestay aan. Tijd voor een warme douche. Onze slaapplek is primitief (precies zoals een homestay hier hoort te zijn ;) ). Met de hele groep doen we nog een drankje in het dorpje en krijgen we vervolgens een lekkere lokale maaltijd bij onze homestay.

Tussen een snurkende Pool, een krolse kat, een nestje jonge honden en kraaiende hanen heeft niemand echt veel geslapen. Het hoort erbij laten we maar zeggen. We beginnen deze dag weer met een wandeling door de modder, dit keer bergop. Het is nog galdder dan gister, iedereen loopt hand in hand met de mensen van de hmong stam die met ons meelopen. De mensen van de stam lopen hier zo gemakkelijk rond dat we onszelf staan uit te lachen (gelukkig geen filmmateriaal van onze verrichtingen hier). Natuurlijk gaan een paar van ons nog wel een keer onderuit maar daar kunnen we gelukkig gewoon om lachen. Na een lunch worden we opgepikt door een busje en worden we in Sapa afgezet. Hier kunnen we bij het hotel nog even douchen zodat we fris de stad in kunnen. Met onze groep van zes gaan we nog ergens wat drinken en nemen later allemaal een massage. Die avond is het alweer tijd voor de nachtbus terug naar Hanoi. Met deze groep echt een leuke tijd gehad in Sapa!

Na de nachtbus blijven alleen Jan en ik nog in Hanoi. De rest reist de volgende ochtend al door naar de volgende bestemming. Met Jan breng ik de laatste twee dagen nog door in Hanoi. We moeten allebei aardig wat dingen regelen, we shoppen wat, en bezoeken de temple of literature. Bij een cafe in de straat van ons hotel sluiten ook wij een leuke tijd samen af. Die nacht heb ik een vlucht naar Seoul waar ik de volgende ochtend aankom.

Bij aankomst in Seoul moet ik weer even wennen aan de kou. Alles is hier ook behoorlijk strak geregeld dus na een busritje ben ik al snel bij het hostel in Hongdae. Ik heb hier afgesproken met Kees en Ties die ik op mijn vlucht van Amsterdam naar Dubai heb leren kennen. Zij hebben voor de gelegenheid ook dit hostel geboekt omdat de locatie wat beter is om wat dingen te bezoeken. Omdat zij pas aan het eind van de middag aankomen breng ik de dag nog even door in Seoul. Al snel ontmoet ik twee Fillipijnse meiden die net als ik de paleizen in Seoul bezoeken dus we gaan samen die kant op.
Terug bij het hostel komen Kees en Ties net na mij aan. We gaan die avond Hongdae (de uitgaanswijk van Seoul) in. Op zondag is het behoorlijk rustig dus na een gezellig avondje liggen we er redelijk op tijd in.
De volgende dag bezoeken we met z'n drieen Buckon Hanok village. Een dorpje in de stad met tradionele huizen. Vervolgens gaan we naar het War memorial museum maar dit blijkt helaas gesloten op maandag (alleen buiten de tanks, vliegtuigen en kanonnen gezien). Onze volgende stop in de Seoul tower, een toren van 237 meter met uitzicht over de enorme stad waar meer dan 20 miljoen (!) mensen wonen. In de agglomeratie wonen dus meer mensen dan in heel Nederland.

We sluiten de dag af met een tradionele koreaanse bbq. Dat houdt in dat je in het restaurant aan je tafel het vlees bereidt, dat vlees leg je op een blaadje sla, hier doe je allerlei andere dingen bij in, het blaadje sla vouw je op en prop je in een keer in je mond. Erg charmant en lekker ;). Dit alles sluit je af met een shotje Soju, een vies rijstdrankje waarvan we meerdere flesjes per maaltijd opdrinken ondanks dat we het niet lekker vinden. 'Cultuur' noemen Kees en Ties het.

De volgende dag is het tijd voor een actief momentje. Op een uurtje van Seoul ligt Bukhansan National park waar we een berg gaan beklimmen. Rotsen dit keer. Tussen de volledig in outdoor kleding en attributen gehulde Koreanen lopen wij omhoog. Na een flinke klim (vooral het laaste stukje is erg stijl) staan we op bovenop de enorme rots. Vanuit hieruit hebben we een prachtig uitzicht over Seoul, het national Park en de bergen van Korea in de verte! Even genieten en weer afdalen. Met de metro gaan we weer terug richting de stad waar we nog een laatste maaltijd samen doen. De jongens gaan daarna weer terug naar de campus en ik naar het hostel.

In het hostel is het tijd om mijn tas voor de laatste keer in te pakken. De volgende ochtend vlieg ik als eerste naar Bejing (Peking) in China. In China heb ik een lange overstap van zo'n 12 uur voordat mijn vlucht naar Amsterdam vertrekt. Omdat ik geen visa heb verwacht ik dat ik China niet inmag maar door een nieuwe regel mag ik toch het land in voor deze tijd. Ik kan dus onverwacht nog een dagje Bejing in. Daar maak ik maar even gebruik van. Ik bezoek de verboden stad, het plein van de Hemelse vrede (waar Mao Zedong nog altijd geeerd wordt) en het Olypisch park (Olypische Spelen 2008) met als hoogtepunt het Olypisch stadion het Vogelnest. Ondanks de smog in Bejing leuk om even gezien te hebben. Die nacht is het dan echt tijd voor mijn laatste vlucht van deze reis: terug naar Nederland!

Na een lange reis terug stonden op Schiphol pap, mam en Annelot al klaar in de arrival hall. Erg leuk om iedereen te zien (ook op dit nachtelijke tijdstip ;) )!

Na heel wat updates is dit dan ook het laatste verslag. Ik wil iedereen even bedanken die tijdens mijn reis heeft meegelezen. Ik vond het erg leuk om alle reacties te lezen!

Bedankt en tot snel!